Biuletyn Informacji Publicznej
Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Płocku

Obwieszczenie o wydaniu decyzji SKO.4105.4.2024

 Płock, dnia   16 kwietnia 2024r.

SKO.4105.4.2024   

 O B W I E S Z C Z E N I E

     Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tj. Dz. U. 2023, poz. 775 ze zm. ), art. 3 ust. 1 pkt 11 w zw. z art. 85

ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko ( tj. Dz. U.  2023 , poz. 1094 ze zm. ),  Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku  zawiadamia, że w związku z rozpatrzeniem odwołania od  decyzji znak: OŚ.6220.9.24.2017  z dnia 21 grudnia 2023r.  wydanej przez Wójta Gminy Zawidz w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją Wójta Gminy Zawidz znak: OŚ. 6220.9.13.2017  z dnia 27 czerwca 2018r. w sprawie ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie 3 kurników do chowu kur niosek w systemie ekologicznym ściółkowym o liczbie stanowisk 1790 sztuk w każdym wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą na terenie działki nr ew. 144 w miejscowości Jaworowo Jastrzębie, gmina Zawidz,  została w dniu 16 kwietnia  2024 r. wydana przez tutejsze Kolegium decyzja

znak:  SKO.4105.4.2024   utrzymująca w mocy  zaskarżoną decyzję organu I instancji.

  Jednocześnie zawiadamia się wszystkich zainteresowanych o możliwości zapoznania się

z jej treścią oraz dokumentacją sprawy w siedzibie SKO w Płocku przy ul. Kolegialnej 20b,

w Płocku godzinach od 8 do 14 w terminie 14 dni od daty ostatniego dnia publicznego ogłoszenia.

  Obwieszczenie zostaje podane do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie

w Biuletynie Informacji  Publicznej Samorządowego Kolegium Odwoławczego

www. bip.sko-plock.pl,  wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku

a także zobowiązanie organu I instancji do podania do publicznej wiadomości informacji

o wydanej decyzji.

Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia - zgodnie z art. 49 K.p.a.

Wywieszono na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku  dniu 16 kwietnia 2024r. 

Zamieszczono obwieszczenie na biuletynie informacji publicznej SKO w Płocku.

W dniu 16 kwietnia 2024r.  zobowiązano Wójta Gminy Zawidz  do podania 

do publicznej informacji o wydanej decyzji.

drukuj (Obwieszczenie o wydaniu decyzji SKO.4105.4.2024)

Decyzja SKO.4105.4.2024

(...), dnia kwietnia 2024 r.
SKO (...)
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania
administracyjnego ( tj. Dz. U. 2023, poz. 775 ze zm. ), art. 1 i 2 ustawy z dnia 12 października 1994r. o samorządowych
kolegiach odwoławczych ( tj. Dz. U. 2018, poz. 570 ze zm. ),
po rozpoznaniu odwołania z dnia 10 stycznia 2024r. p. (...),
od decyzji znak: (...) z dnia (...) grudnia 2023r. wydanej przez Wójta Gminy (...) w przedmiocie umorzenia
postępowania w sprawie wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją Wójta Gminy (...) znak: (...)
z dnia (...) czerwca 2018r. w sprawie ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia
polegającego na budowie 3 kurników do chowu kur niosek w systemie ekologicznym ściółkowym o liczbie stanowisk
1790 sztuk w każdym wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą na terenie działki nr ew. (...) w miejscowości J.,
gmina (...),
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P.
o r z e k a:
- utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
Uzasadnienie
Decyzją znak: (...) z dnia (...) grudnia 2023r. Wójt Gminy (...) umorzył postępowanie w sprawie wznowienia
postępowania zakończonego ostateczną decyzją Wójta Gminy (...) znak: (...) z dnia (...) czerwca 2018r. w sprawie
ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie 3 kurników do
chowu kur niosek w systemie ekologicznym ściółkowym o liczbie stanowisk 1790 sztuk w każdym wraz z niezbędną
infrastrukturą towarzyszącą na terenie działki nr ew. (...) w miejscowości J., gmina (...).
Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ powołał się na art. 105 § 1 K.p.a. a w uzasadnieniu decyzji opisał
dotychczasowy stan faktyczny sprawy. Wójt wskazał, iż w dniu
(...) listopada 2023r. – na wniosek jedenastu osób – wznowił postępowanie zakończone wydaniem ostatecznej decyzji
Wójta Gminy (...) znak: (...) z dnia (...) czerwca 2018r. - organ wydał w tym celu postanowienie znak: (...) z dnia (...)
listopada 2023r. o wznowieniu postępowania.
Następnie, w dniu (...) listopada 2023r. organ wezwał Wnioskodawców do wskazania daty, w której dowiedzieli się
o wydaniu ostatecznej decyzji środowiskowej Wójta Gminy (...) znak: (...) z dnia (...) czerwca 2018r., a także do
wskazania numeru ewidencyjnego nieruchomości, do której Wnioskodawcy posiadają tytuł prawny oraz do wskazania
interesu prawnego warunkującego bycie stroną w postępowaniu nadzwyczajnym.
W sytuacji braku odpowiedzi na wezwania organ uznał, iż nie zostały spełnione warunki formalne do wznowienia
postępowania wynikające z art. 148 § 2 w zw. z art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. co uzasadniało umorzenie postępowania.
W ustawowo zachowanym terminie p. (...) złożył – za pośrednictwem Wójta Gminy (...) - do Samorządowego Kolegium
Odwoławczego w P. odwołanie od w/w decyzji .
W uzasadnieniu odwołania Skarżący wskazał, iż zgłasza swój sprzeciw odnośnie realizacji przedsięwzięcia, którego
dotyczy decyzja środowiskowa Wójta Gminy (...) znak: (...) z dnia (...) czerwca 2018r. Odwołujący jako właściciel
nieruchomości sąsiedniej i mieszkaniec nie zgadza się na wskazaną inwestycję. W jego ocenie przedsięwzięcie
to spowoduje zwiększoną emisję zanieczyszczeń do powietrza i większy hałas, zmniejszenie zasobów wodnych w
lokalnym wodociągu, obniżenie poziomu wód gruntowych, negatywny wpływ na zdrowie okolicznych mieszkańców,
obniżenie wartości okolicznych siedlisk i gruntów, negatywne oddziaływanie na równinę raciąską , która należy do
Natury 2000, a więc jest objęta szczególną ochroną prawną, zagrożenie odorowe. Jednocześnie, Odwołujący wskazał
na składane wcześniej pisemne sprzeciwy lokalnej społeczności, których kopie załączono do odwołania.
Zgodnie z art. 133 K.p.a. organ I instancji przekazał organowi wyższego stopnia odwołanie wraz z aktami sprawy, nie
znajdując podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. ustaliło i zważyło, co następuje:
Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Tutejsze Kolegium po zapoznaniu się z materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy uznało, że zachodzą
przesłanki do utrzymania w mocy zaskarżonej decyzji organu I instancji.
Zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania
administracyjnego ( tj. Dz. U. 2023, poz. 775 ze zm. ).
Organ I instancji umorzył postępowanie w sprawie wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją
środowiskową Wójta Gminy (...) znak: (...) z dnia (...) czerwca 2018r. Jako podstawę prawną wskazał art. 105 § 1 K.p.a.
zgodnie z którym, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części,
organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części.
Wójt wskazał, iż wniosek o wznowienie postępowania z dnia 16 listopada 2023r. nie spełniał wymogów ustawowych
warunkujących prowadzenie merytorycznego postępowania nadzwyczajnego , gdyż nie został złożony z uchybieniem
ustawowego terminu do jego wniesienia. A zatem, brak spełnienia przesłanki formalnej ( tj. zachowania terminu )
stanowił podstawę do zakończenia postępowania nadzwyczajnego ( tj. wznowieniowego) w postaci umorzenia tego
postępowania.
Wznowienie postępowania jest instytucją procesową, mającą na celu stworzenie prawnej możliwości przeprowadzenia
ponownego postępowania wyjaśniającego i ponownego rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej, w której została już
wydana decyzja ostateczna. Wszczęcie postępowania w sprawie wznowienia uzależnione jest od wystąpienia dwóch
przesłanek. Pierwszą jest załatwienie sprawy decyzją ostateczną, natomiast drugą jest wystąpienie co najmniej jednej
z wyczerpująco wymienionych w art. 145 § 1 oraz art. 145a K.p.a. wad decyzji administracyjnych lub postanowień.
Katalog przyczyn wznowienia wymieniony w art. 145 § 1 i art. 145 a k.p.a. ma charakter zamknięty, co oznacza,
że wznowienie postępowania nie jest dozwolone z jakichkolwiek innych przyczyn. Jedną z przesłanek wznowienia
postępowania jest to, że „strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu” – art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a.
Istotą wznowionego postępowania jest powrót do odpowiedniego stadium zwykłego postępowania. Nową decyzję,
rozstrzygającą o istocie sprawy, wydaje się jak gdyby sprawa nie była w danej instancji rozstrzygnięta.
Art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. stanowi gwarancję realizacji zasady ogólnej czynnego udziału strony w postępowaniu wyrażoną
w art. 10 K.p.a. Wznowienie postępowania w oparciu o podstawę wskazaną w powołanym przepisie jest uzasadnione
w sytuacji, gdy strona postępowania bez własnej winy nie brała udziału w całym postępowaniu administracyjnym lub
w którymkolwiek z jego stadiów. W świetle art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a., przez brak udziału strony w postępowaniu trzeba
rozumieć brak udziału w takich czynnościach postępowania, które mają istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy
i udział w których przewiduje k.p.a., jak np. czynności postępowania wyjaśniającego. Wznowienie postępowania z
przyczyny określonej w art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. następuje tylko na żądanie strony.
Stosownie do art. 148 § 1 i 2 K.p.a. podanie o wznowienie postępowania wnosi się do organu administracji publicznej,
który wydał w sprawie decyzję w pierwszej instancji, w terminie jednego miesiąca. Termin do złożenia podania
o wznowienie postępowania z przyczyny określonej w art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. biegnie od dnia, w którym strona
dowiedziała się o decyzji.
Zgodnie z art. 149 § 1 K.p.a., wznowienie postępowania następuje w drodze postanowienia. Na mocy § 2 powołanego
przepisu, postanowienie stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przyczyn
wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy. Odmowa wznowienia postępowania następuje w drodze
postanowienia, na które służy zażalenie art. 149 ( § 3 i § 4 K.p.a.).
Powołane regulacje wskazują, że na postępowanie wznowieniowe składają się niejako dwie części. Pierwsza
część postępowania o wznowienie polega na zbadaniu czysto formalnych przesłanek dopuszczalności wznowienia
postępowania ( takich, jak przykładowo: zachowanie terminu czy wskazanie ustawowej podstawy wznowienia).
Stwierdzenie niedopuszczalności wznowienia postępowania kończy już na tym etapie postępowanie w sprawie
wznowienia i skutkuje wydaniem na podstawie art. 149 § 3 K.p.a. postanowienia o odmowie wznowienia
postępowania. Odmowa taka jest zatem w istocie odmową zbadania, czy rzeczywiście istniały powołane we wniosku
o wznowienie postępowania podstawy wznowienia ( wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 marca 202015 r., IV SA/Po
1315/14, LEX). Druga część natomiast (po skutecznym wznowieniu postępowania), to postępowanie co do przyczyn
wznowienia i co do rozstrzygnięcia istoty sprawy, kończąca się wydaniem decyzji, o której mowa w art. 151 § 1 lub
2 k.p.a.
Zespół orzekający tut. Kolegium wskazuje, że podstawą odmowy wznowienia postępowania, która może zapaść
tylko na pierwszym z wymienionych wyżej etapów, mogą być wyłącznie względy formalne, a nie merytoryczne (por.
B. Adamiak, Komentarz do art. 149, (w:), B. Adamiak. J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego.
Komentarz, Warszawa 2011, s. 575). Odmowa wznowienia postępowania może więc nastąpić tylko w razie, gdy
wznowienie postępowania z przyczyn podmiotowych lub przedmiotowych jest niedopuszczalne oraz gdy strona
złożyła wniosek o wznowienie postępowania z uchybieniem ustawowego terminu. Dodatkowo, postanowienie o
odmowie wznowienia może zapaść wyłącznie w sytuacji, gdy podane przeszkody można ustalić w świetle twierdzeń
wynikających już z samego wniosku o wznowienie i to w sposób nie budzący żadnych wątpliwości. Przy czym, zwrócić
należy szczególną uwagę na przypadek, gdy – tak jak w rozpoznawanej sprawie - podanie o wznowienie opiera się na
przesłance z art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. ( strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu ).
Wydanie postanowienia odmawiającego wznowienia postępowania jest możliwe tylko w razie, gdy wznowienie
postępowania z przyczyn przedmiotowych lub podmiotowych jest niedopuszczalne oraz gdy strona złożyła żądanie
wznowienia postępowania z uchybieniem ustawowego terminu ( postanowienie WSA w Lublinie z dnia 12 kwietnia
2018r. sygn. akt II SA/Lu 1244/17, LEX nr 2590920 ).
Przed wydaniem postanowienia na podstawie art. 149 § 3 k.p.a. organ administracji publicznej bada wyłącznie, czy
istnieją negatywne przesłanki uniemożliwiające wszczęcie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną
( wyrok WSA w Warszawie z dnia
8 stycznia 2020r. sygn.. akt V SA/Wa 1396/19, LEX nr 3072578 ).
Należy przy tym podkreślić, że wydanie postanowienia o wznowieniu postępowania powinno być poprzedzone
zbadaniem kwestii zachowania terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania. Stosownie do przepisu art.
148 § 1 i 2 K.p.a. podanie o wznowienie postępowania wnosi się do organu administracji publicznej, który wydał
w sprawie decyzję w pierwszej instancji, w terminie jednego miesiąca. Termin do złożenia podania o wznowienie
postępowania z przyczyny określonej w art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. biegnie od dnia, w którym strona dowiedziała się o
decyzji.
Przenosząc powyższe na grunt spornej sprawy wskazać należy, iż brak spełnienia przesłanek formalnych
warunkujących wznowienie ( tj. wniosek nie pochodzi od strony, wniosek nie został złożony w ustawowo
przewidzianym terminie czy też przesłanka wznowienia nie znajduje się w katalogu przesłanek z art. 145 , art. 145a, ,
art. 145 aa, art. 145b K.p.a.) powinno skutkować wydaniem postanowienia o odmowie wznowienia ( a więc o odmowie
wszczęcia postępowania wznowieniowego).
A zatem Wójt Gminy (...) – w przypadku ustalenia braku spełnienia przesłanek formalno –prawnych winien wydać
postanowienie o odmowie wznowienia w trybie art. 149 § 3 K.p.a..
Jak wynika z akt sprawy, organ I instancji jednak wszczął, tj. wznowił postępowanie w sprawie zakończonej decyzją
ostateczną, pomimo braku zachowania ustawowego terminu do złożenia wniosku o wznowienie. Organ bowiem – nie
badając zachowania warunku z art. 148 § 2 K.p.a. – wydał postanowienie w dniu (...) listopada 2023r. znak: (...) w
którym wszczął postępowanie nadzwyczajne, tj. wznowił postepowanie w sprawie zakończonej decyzją ostateczną.
Z dokumentacji sprawy wynika, iż dopiero po wydaniu w/w postanowienia Wójt przeprowadził postępowanie
wyjaśniające w zakresie spełnienia wymogu z art. 148 § 2 K.p.a.
, tj. pismem znak: (...) z dnia (...) listopada 2023r. wystąpił do Wnioskodawców o wskazanie daty i okoliczności w
której dowiedzieli się o wydaniu ostatecznej decyzji środowiskowej Wójta Gminy (...) znak: (...) z dnia (...) czerwca
2018r. ( vide: pismo i dowody doręczenia tego pisma Wnioskodawcom – w aktach sprawy). Nikt z wzywanych osób
nie udzielił odpowiedzi na w/w wezwanie.
W sytuacji, gdy w wyniku przeprowadzonych ustaleń organu okazało się , iż termin o którym mowa w art. 148 §
2 K.p.a. nie został jednak zachowany to koniecznym i uzasadnionym prawnie stało się umorzenie postępowania
nadzwyczajnego tj. wznowieniowego.
Organ I instancji winien ustalić spełnienie ( lub nie ) warunków do wznowienia postępowania przed wydaniem
postanowienia o którym mowa w art. 149 § 1 lub 3 K.p.a. jednak gdy – jak w spornej sprawie – dokonał ich zbadania
już w toku sprawy, to w sytuacji ustalenia braku ich spełnienia ,uzasadnionym prawnie było umorzenie postępowania
nadzwyczajnego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze podziela pogląd wyrażony w judykaturze, że umorzenie postępowania przez
organ pierwszej instancji oznacza zatem jego zakończenie, a więc przerwanie i uchylenie wszystkich dokonanych w
nim czynności oraz orzeczenie o dalszym jego nieprowadzeniu. Decyzja umarzająca postępowanie nie rozstrzyga o
istocie sprawy, wywiera natomiast skutek procesowy (kończy sprawę w danej instancji). W tak zakończonej sprawie
nie dochodzi do skonkretyzowania w drodze decyzji administracyjnej indywidualnych uprawnień (obowiązków)
wynikających z prawa materialnego i ich oceny przeprowadzonych w świetle regulacji zawartych w przepisach prawa
materialnego. Z tego względu organ odwoławczy zobowiązany jest dokonać jedynie prawnej dopuszczalności wydania
decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie, a nie rozpoznać w ramach postępowania odwoławczego merytorycznie,
(co do istoty) sprawę ( wyrok WSA w Opolu z dnia 7 lipca 2016 r. sygn. II SA/Op 122/16). Umorzenie postępowania
jest uzasadnione w sytuacjach, gdy stało się ono bezprzedmiotowe, co ma miejsce w niniejszej sprawie.
W odniesieniu do zarzutów podniesionych w odwołaniu wskazać należy, iż dotyczą one kwestii realizacji inwestycji
objętej ostateczną decyzją środowiskową Wójta Gminy (...) znak: (...) z dnia (...) czerwca 2018r. Przedstawione w nim
stanowisko stanowi protest wobec realizacji inwestycji i jej negatywnych konsekwencji, a nie bezprzedmiotowości
postępowania nadzwyczajnego.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.
Decyzja jest ostateczna.
Pouczenie
Na decyzję służy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. ul. (...), (...)-(...) W.. Skargę na decyzję wnosi
się w terminie 30 dniu od dnia jej doręczenia, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. ul.
(...), (...)-(...) P.. Strona składająca skargę zobowiązana jest do uiszczenia do Sądu wpisu sądowego w wysokości 200
zł ( § 2 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia ). Sprawy uiszczenia wpisu sądowego oraz jego wysokość reguluje rozporządzenie
Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w
postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2193 z późn. zm. ).
Stronie, na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania sądowo- administracyjnego lub w jego toku, może być
przyznane prawo pomocy, które może być częściowe lub całkowite. Prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów
sądowych, w tym z konieczności uiszczenia wpisu sądowego, a także ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy
podatkowego lub rzecznika patentowego do reprezentowania strony w sprawie. Wniosek w tym zakresie składa się
bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. na urzędowym formularzu i jest on wolny od opłat
sądowych, przy czym strona powinna wykazać, że nie jest w stanie ponieść kosztów w całości lub części bez uszczerbku
utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać zatem
oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli wniosek składa osoba
fizyczna, ponadto dokładne dane o stanie rodzinnym oraz oświadczenie strony o niezatrudnieniu lub niepozostawaniu
w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym.
Oświadczenia takie składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: "Jestem świadomy odpowiedzialności
karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.". Klauzula ta zastępuje pouczenie sądu o odpowiedzialności karnej za
złożenie fałszywego oświadczenia. Wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym
formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, Sąd pozostawi bez rozpoznania.
Ustanowienie przez Sąd adwokata, radcy prawne-go, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego w ramach
prawa pomocy jest równo-znaczne z udzieleniem pełnomocnictwa. Prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie
oczywistej bezzasadności jej skargi. Przyznanie prawa pomocy może być cofnięte w całości lub w części, jeżeli się
okaże, że okoliczności, na podstawie których je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć. Przyznanie prawa pomocy
wygasa ze śmiercią strony, która je uzyskała.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
w (...) w składzie:
1) Marek Żuchewicz...…...…………….......
2) Małgorzata Marciniak....…………………
3) Joanna Wierzbicka......................................
Otrzymują:
1)
(...),
2)
(...),
3)
(...)
4)
(...)
5)
(...),
6)
(...),
7)
(...),
8)
(...)
9)
(...)
10)
(...),
11)
(...)
12)
(...)
13)
(...)
14)
(...)
15)
Gmina (...),
16) (...),
17) (...),
18) (...),
19) (...),
20) Marianna Jaworska,
(...)) (...)
22)(...)
23) (...),
24) (...)
25) (...)
26) (...)
przy czym w/w stronom postępowania z pkt 3 – 26 rozdzielnika niniejszej decyzji,
doręczenie tej decyzji następuje w trybie art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 3 października
2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko
( tj. Dz. U. 2023, poz. 1094 ze zm.),
(...))
społeczeństwo – doręczenie decyzji na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 11 w zw. z art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3
października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko ( tj. Dz. U. 2023, poz. 1094 ze zm.),
28)
Wójt Gminy (...),
(...))
A/a.
Do wiadomości:
1) (...) Dyrektor Ochrony Środowiska w (...)
2) Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w (...)
Klauzula informacyjna dla petenta/klienta/strony/pełnomocnika
Zgodnie z art. 13 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia (...) kwietnia 2016 r. (Dz. Urz. UE L
119 z 04.05.2016) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. informuję, iż:
Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. reprezentowane przez Prezesa Samorządowego Kolegium Odwoławczego
w P. z siedzibą ul. (...), (...)-(...) P..
2) Administrator wyznaczył inspektora ochrony danych, z którym można skontaktować się poprzez email: rodo@skoplock.
pl w każdej sprawie dotyczącej przetwarzania danych osobowych.
3) Pani/Pana dane osobowe przetwarzane będą w celu realizacji ustawowych zadań Samorządowego Kolegium
Odwoławczego na podstawie:
Art. 6 ust. 1 lit. c ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia (...) kwietnia 2016 r. (w związku z
realizacją obowiązku prawnego ciążącego na administratorze)
Art. 9 ust. 2 lit. g ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia (...) kwietnia 2016 r. (ze względów
związanych z ważnym interesem publicznym, na podstawie prawa)
art. 1 oraz art. 2. ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych.
4) Pani/Pana dane osobowe będą przekazywane wyłącznie podmiotom uprawnionym do uzyskania danych osobowych
na podstawie przepisów prawa lub zawartych umów (operatorzy pocztowi, usługi (...)).
5) Pani/Pana dane osobowe przechowywane będą w czasie określonym przepisami prawa, zgodnie z instrukcją
kancelaryjną obowiązującą u Administratora.
6) Posiada Pani/Pan prawo żądania od Administratora dostępu do danych osobowych, prawo do ich sprostowania,
usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania, prawo do
przenoszenia danych, prawo do cofnięcia zgody w dowolnym momencie, jeżeli przepisy prawa nie stanowią inaczej.
7) Przysługuje Pani/Panu także prawo wniesienia skargi do organu nadzorczego zajmującego się ochroną danych
osobowych, którym jest Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych.
8) Podanie danych osobowych w zakresie wymaganym ustawodawstwem jest obligatoryjne.
9) Pani/Pana dane nie będą przekazywane poza teren Unii Europejskiej.
10) Pani/Pana dane nie będą podlegały zautomatyzowanemu podejmowaniu decyzji oraz profilowaniu.

drukuj (Decyzja SKO.4105.4.2024)

Obwieszczenie SKO.4105.22.2024

Płock, dnia  15 kwietnia 2024 r.

 SKO.4105.22.2024

  O B W I E S Z C Z E N I E

 Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tj. Dz. U. 2023, poz. 775 ze zm. ), art. 3 ust. 1 pkt 11 w zw. z art. 85

ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko ( tj. Dz. U.  2022 , poz. 1029 ze zm. ), Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku  zawiadamia, że w związku z rozpatrzeniem odwołania od  decyzji  od decyzji znak:  OŚ.6220.9. 38. 2020  z dnia 29 lutego 2024r. wydanej przez Wójta Gminy Zawidz  w przedmiocie odmowy ustalenia  środowiskowych uwarunkowań zgody na  realizację przedsięwzięcia polegającego na „ Budowie fermy drobiu wraz z infrastrukturą towarzyszącą na działce o nr ew. 170 obręb Osiek, gmina Zawidz, powiat sierpecki, województwo mazowieckie”, została w dniu 15 kwietnia 2024 r. wydana przez tutejsze Kolegium decyzja znak:  SKO.4105.22.2024  utrzymująca w mocy zaskarżoną decyzję  organu I instancji .

 Jednocześnie zawiadamia się wszystkich zainteresowanych o możliwości zapoznania się

z jej treścią oraz dokumentacją sprawy w siedzibie SKO w Płocku przy ul. Kolegialnej 20b,

w Płocku godzinach od 8 do 14 w terminie 14 dni od daty ostatniego dnia publicznego ogłoszenia.

  Obwieszczenie zostaje podane do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie

w Biuletynie Informacji  Publicznej Samorządowego Kolegium Odwoławczego

www. bip.sko-plock.pl,  wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku

a także zobowiązanie organu I instancji do podania do publicznej wiadomości informacji

o wydanej decyzji.

Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia  - zgodnie z art. 49 K.p.a.

Wywieszono na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku  dniu 15 kwietnia 2024r. 

Zamieszczono obwieszczenie na biuletynie informacji publicznej SKO w Płocku.

W dniu 15 kwietnia 2024r.  zobowiązano  Wójta Gminy  Zawidz  do podania  do publicznej informacji o wydanej decyzji.

drukuj (Obwieszczenie SKO.4105.22.2024)

Decyzja SKO.4105.22.2024

P., dnia (...)kwietnia 2024 r.
SKO. (...)(...)
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tj. Dz. U.
2023, poz. 775 ze zm.), art. 1 i 2 ustawy z dnia 12 października 1994r. o samorządowych kolegiach odwoławczych ( tj.
Dz. U. 2018, poz. 570 ze zm. ), art. 71 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 80 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 77 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko ( tj. Dz. U. z 2021r., poz. 247 ze zm.),
po rozpoznaniu odwołania z dnia (...)marca 2024r. ( data nadania: (...) marca 2024r. ) p. (...), reprezentowanego przez
pełnomocnika – radcę prawnego (...)
od decyzji znak: (...)z dnia (...) lutego 2024r. wydanej przez Wójta Gminy Z. w przedmiocie odmowy ustalenia
środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na „ Budowie fermy drobiu wraz z
infrastrukturą towarzyszącą na działce o (...) obręb O., gmina Z., powiat (...), województwo (...)”,
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P.
o r z e k a:
- utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
Uzasadnienie
Wskazaną wyżej decyzją, organ pierwszoinstancyjny –Wójt Gminy Z. - odmówił ustalenia środowiskowych
uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na „ Budowie fermy drobiu wraz z infrastrukturą
towarzyszącą na działce o (...) obręb O., gmina Z., powiat (...), województwo (...)”.
W uzasadnieniu decyzji, organ opisał w sposób szczegółowy stan faktyczny sprawy i wskazał, że planowane
przedsięwzięcie zaliczone zostało do przedsięwzięć o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 51 lit. b) rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 10 września 2019r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko ( Dz.
U. 2019, poz. 1839 ), a dodatkowo w ramach inwestycji realizowane będą instalacje wymienione w § 3 ust. 1 pkt 37
i pkt 73 tego rozporządzenia.
Planowane przedsięwzięcie uzyskało negatywną opinię Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. z dnia
(...)grudnia 2020r. , a także pozytywną opinię Marszałka Województwa (...) w W. z dnia (...)marca 2022r. Następnie
Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. swoim postanowieniem
z dnia (...)stycznia 2023r. pozytywnie uzgodnił realizację przedsięwzięcia i określił warunki realizacji przedsięwzięcia.
Natomiast (...) (...) W. odmówił uzgodnienia wnioskowanej inwestycji swoim postanowieniem z dnia(...) lutego 2024r.
znak: (...). I. (...)(...) (...). 6.
Organ I instancji w treści decyzji - str. 4 - 16 przytoczył wszystkie opinie i uzgodnienia w/w czterech organów
specjalistycznych, które zostały wydane w spornej sprawie.
Następnie dokonał weryfikacji treści raportu ooś wskazując, iż inwestycja będzie generować uciążliwości zapachowe,
co niewątpliwie negatywnie wpłynie na zdrowie i życie ludzi. Kierując się zasadą przezorności, organ uznał za pewne
negatywne skutki oddziaływania tej inwestycji. Przebywanie ludzi cały czas w strefie oddziaływania inwestycji będzie
powodować niekorzystny wpływ na zdrowie ludzi, tj. problemy z oddychaniem, alergie, bóle głowy, złe samopoczucie,
poddenerwowanie, a nawet depresję.
Oceniając przedstawione w raporcie ooś warianty realizacji inwestycji oraz zaproponowany przez inwestora wariant
alternatywny ( str. 20- 24 decyzji ), Wójt wskazał, że w istocie nie jest on alternatywnym, odrębnym wariantem,
a różni się tylko przyjęciem innego rozwiązania technologicznego w zakresie chowu , polegającego na wskazaniu
innego źródła poboru wody, tj. inwestor wskazał w wybranym przez siebie wariancie, iż chciałby pobierać wodę
z własnego źródła, a w wariancie alternatywnym z wodociągu gminnego. Raport nie zawiera rzetelnej analizy
wariantowości. Nie uzasadniono bowiem całościowo prawidłowo wyboru przedstawionych w raporcie wariantów.
Z opisu wariantu najkorzystniejszego nie wynika bowiem, że będzie on lepiej zabezpieczał środowisko jako całość,
niż wariant proponowany przez wnioskodawcę i racjonalny wariant alternatywny. Raport nie zawiera informacji
merytorycznych, pozwalających na rzetelną ocenę wpływu planowanej inwestycji na środowisko. W ocenie organu
nie przedstawiono pełnego i kompleksowego opisu wariantu alternatywnego oraz wariantu najkorzystniejszego dla
środowiska., a wariant alternatywny nie spełnia żadnego z wymogów przewidzianych w art. 66 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy
środowiskowej. Organ powołał się tutaj także na art. 81 ust. 1 ustawy środowiskowej.
Ponadto, w ocenie Wójta, gospodarowanie odpadami powstałymi w wyniku planowanej inwestycji może powodować
uciążliwości w postaci nieprzyjemnego zapachu, a raport ooś,
nie zawiera stosownych analiz dotyczących eliminacji uciążliwości zapachowych generowanych przez inwestycję.
Mieszkańcy obawiają się, że inwestycja negatywnie wpłynie na ich zdrowie i życie, warunki bytowe. Organ wskazał,
że kierował się zasadą zrównoważonego rozwoju, ujętą w Konstytucji RP i Traktatach UE, z której wynika obowiązek
równoważnego traktowania racji społecznych i ekonomicznych.
W ocenie organu, potencjalne zagrożenia wynikające z planowanej inwestycji mogą w sposób negatywny oddziaływać
na środowisko, w tym na zdrowie ludzi i ochronę przyrody.
Organ wskazał, że kierował się zasadą przezorności ( art. 6 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska ), która
umożliwia ograniczenia lub zakaz inwestycji mogącej negatywnie oddziaływać na zdrowie i życie ludzi, a także na
zasadę zrównoważonego rozwoju, ujętą w Konstytucji RP i Traktatach UE, z której wynika obowiązek równoważnego
traktowania racji społecznych i ekonomicznych. W ocenie organu, potencjalne zagrożenia wynikające z planowanej
inwestycji mogą w sposób negatywny oddziaływać na środowisko, w tym na zdrowie ludzi i ochronę przyrody. Brak
standardów prawnych w zakresie zapachów nie może stanowić uzasadnienia dla odstąpienia od stosowania zasady
przezorności.
Ponadto, stan techniczny dróg gminnych prowadzących do terenu inwestycji nie jest zdolny do przenoszenia obciążeń
generowanych przez samochody ciężarowe, zajmujące się dowozem pasz dla zwierząt oraz wywozem zwierząt i masy
pofermentacyjnej.
Od powyższej decyzji odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. - za pośrednictwem Wójta Gminy
Z. – złożył inwestor - p. L. J. (2), reprezentowany przez pełnomocnika – radcę prawnego K. K..
Odwołujący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy, poprzez wydanie decyzji
o środowiskowych uwarunkowaniach, ewentualnie o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do
ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Skarżący zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie:
- art. 7 K.p.a. poprzez zaniechanie podjęcia czynności niezbędnych do załatwienia sprawy,
- art. 77 § 1 K.p.a. poprzez nie zebranie i nie rozpatrzenie w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego,
- art. 80 K.p.a. poprzez dopuszczenie się przez organ I instancji błędnej i dowolnej oceny dowodów, wykraczającej
poza zakres przyznanej organowi swobody,
- art. 80 ust. 1 pkt 1 – 3 w zw. z art. 79 ustawy środowiskowej z dnia 3.10.2008r. poprzez ich niezastosowanie,
niewłaściwe zastosowanie i oparcie rozstrzygnięcia wyłącznie na przesłankach pozaustawowych lub takich, które nie
mają znaczenia dla spornej sprawy.
W obszernym uzasadnieniu Pełnomocnik Skarżącego opisał stan faktyczny sprawy i podniósł, że w spornej sprawie
nie wystąpiła żadna z przesłanek, warunkujących wydanie decyzji odmownej. Organ wydał decyzję odmowną,
wskazując m.in. na okoliczność informacji i danych zawartych w raporcie ooś, pozwalających na ocenę legalności
wnioskowanego przedsięwzięcia. Organ nie wezwał jednak Inwestora do uzupełnienia raportu ooś , jeśli miał jakieś
wątpliwości odnośnie jego treści; nie przeprowadził także rozprawy administracyjnej z udziałem stron i społeczeństwa.
W ocenie Skarżącego, Wójt swoje rozstrzygnięcie oparł na przesłankach pozaprawnych , tj. sprzeciwach lokalnej
społeczności, czy potencjalnych oddziaływaniach złowonnych planowanej inwestycji. Raport ooś zawiera tymczasem
analizy oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko w zakresie głównych czynników odorotwórczych i wskazuje, że
spodziewane stężenia tych składników będą spełniały normy przewidziane przepisami prawa. Stwierdzenie organu, iż
brak ustawy w zakresie zakresu odorów uniemożliwia zbadanie zakresu oddziaływania inwestycji i stanowi podstawę
do wydanie decyzji odmownej jest chybione. Analizy i badania przeprowadzone na etapie sporządzenia raportu
wykluczyły możliwość negatywnego oddziaływania planowanej inwestycji na zdrowie i życie mieszkańców oraz na
środowisko naturalne. Uwagi i zastrzeżenia do raportu ooś stawiane przez Wójta nie znajdują oparcia w przepisach
ustawy środowiskowej, w tym w art. 66 ust. 1 ustawy i świadczą o wkraczaniu w sposób nieuprawniony w zakres wiedzy
specjalistycznej która organ nie dysponuje. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ukształtował się pogląd , iż
aby skutecznie kwestionować ustalenia raportu ooś to należy poprzeć zarzuty dowodowo np. poprzez sporządzenie
opinii, kontrodowodu , analizy z której wynikałoby wnioski odmienne niż te, które zawarto w raporcie przedłożonym
przez inwestora. Skoro w niniejszej sprawie takiego kontrraportu nie uzyskano, to twierdzenia odnośnie wadliwości
raportu pozostają gołosłowne i nieracjonalne. Ponadto, nieuzasadnione pozostaje twierdzenie organu I instancji,
jakoby przedstawiony wariant alternatywny był pozorny. Wariant alternatywny różni się metodą technologii produkcji
tuczu kurcząt i jest bardziej korzystny dla środowiska i zdrowia ludzi w stosunku do wariantu inwestorskiego.
Organ I instancji dopuścił się także naruszenia zasad ogólnych postępowania administracyjnego oraz art. 79a K.p.a.
w zw. z art. 107 § 3 K.p.a. poprzez nie wyznaczenie stronie terminu dodatkowego celem przedłożenia dowodów
potwierdzających spełnienia ustawowych przesłanek warunkujących wydanie decyzji pozytywnej. Fakt uciążliwości
zapachowej inwestycji nie może stanowić podstawy do wydania decyzji odmownej, tym bardziej w sytuacji braku
prawnej regulacji kwestii emisji zapachowych inwestycji.
Organ dopuścił się dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów i nie przedstawił żadnych merytorycznych zastrzeżeń
do raportu z wyjątkiem wariantowości przedsięwzięcia. Sprzeciwy i nieprzychylność mieszkańców i lokalnego
społeczeństwa nie mogą stanowić podstawy do wydania decyzji odmownej, tym bardziej, że inwestycja ma być
realizowana na gruntach stricte rolnych, a zamiarem inwestora nie jest realizacja rozległej farmy drobiu, lecz rozwój
prowadzonego gospodarstwa rodzinnego o znaczeniu lokalnym. Wójt w nieprawidłowy sposób zastosował także
zasadę przezorności w niniejszej sprawie; organ oparł swoje rozstrzygnięcie na pozaprawnych okolicznościach co czyni
wydaną decyzję całkowicie wadliwą. Zatem, wniesienie odwołania było koniecznym i uzasadnionym.
Zgodnie z art. 133 K.p.a. organ I instancji przekazał organowi wyższego stopnia odwołanie wraz z aktami sprawy w
ustawowym terminie, nie znajdując podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. ustaliło i zważyło, co następuje:
Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Tutejsze Kolegium po zapoznaniu się z materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy uznało, że
zaskarżona decyzja została wydana w sposób prawidłowy, tj. z uwzględnieniem istniejącego stanu faktycznego sprawy
oraz obowiązujących przepisów prawa. Organ II instancji - nie będąc związanym granicami wniesionego odwołania
- ocenia
prawidłowość przeprowadzonego postępowania i wydanego rozstrzygnięcia.
Na wstępie wskazać należy, że postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach reguluje
ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko ( tj. Dz. U. 2022, poz. 1029 ze zm. ) w dalszej
części określana jako ustawa środowiskowa.
Z treści art. 59 ust. 1 i 2 ustawy środowiskowej wynika, że przedsięwzięcia, których realizacja musi być poprzedzona
przeprowadzeniem oceny oddziaływania na środowisko są podzielone na dwie grupy. Pierwsza to, przedsięwzięcia,
dla których obowiązek ten wynika bezpośrednio z mocy ustawy, druga zaś, to przedsięwzięcia, w których obowiązek
przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko został stwierdzony w formie postanowienia wydanego na
podstawie art. 63 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z treścią art. 71 ustawy środowiskowej, realizacja planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie
znacząco oddziaływać na środowisko i przedsięwzięcia mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko jest
dopuszczalna wyłącznie po uzyskaniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
Stosownie do art. 73 ust. l ustawy środowiskowej, postępowanie w sprawie wydania decyzji
o środowiskowych uwarunkowaniach na realizację przedsięwzięcia wydaje się na wniosek podmiotu planującego
podjęcie realizacji przedsięwzięcia. Załączniki jakie należy dołączyć do wniosku określa art. 74 ustawy środowiskowej,
z uwzględnieniem szczególnych sytuacji przewidzianych w ust. 1a.
Zgodnie z art. 77 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy środowiskowej, jeżeli jest przeprowadzana ocena oddziaływania przedsięwzięcia
na środowisko, przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach organ właściwy do wydania tej decyzji:
- uzgadnia warunki realizacji przedsięwzięcia z organami wskazanymi, w tym z regionalnym dyrektorem ochrony
środowiska ( pkt 1 ) ,
- zasięga opinii organu, o którym mowa w art. 78, w przypadku przedsięwzięć wymagających decyzji, o których mowa w
art. 72 ust. 1 pkt 1-3, 10-19 i 21-27 oraz uchwały, o której mowa w art. 72 ust. 1b, chyba że - w przypadku przedsięwzięcia
mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko - organ ten wyraził wcześniej opinię, że nie zachodzi
potrzeba przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko ( pkt 2 ).
- uzgadnia warunki realizacji przedsięwzięcia z organem właściwym w sprawach ocen wodnoprawnych, o których
mowa w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2017r. - Prawo wodne, chyba że - w przypadku przedsięwzięcia mogącego
potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko - organ ten wyraził wcześniej opinię, że nie zachodzi potrzeba
przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko( art. 77 ust. 4 ustawy).
Wymagane uzgodnienia dokonywane są przez właściwe organy w oparciu o wniosek o wydanie decyzji o
środowiskowych uwarunkowaniach, raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko oraz wypis i wyrys z
miejscowego planu bądź informację o jego braku dla danego terenu.
W art. 66 ustawy środowiskowej wskazano elementy, które powinny zostać zawarte w treści raportu o oddziaływaniu
przedsięwzięcia na środowisko.
Jak wynika z art. 66 ust. 1 pkt 5 ustawy środowiskowej, raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko
powinien zawierać m.in. opis analizowanych wariantów, w tym wariantu proponowanego przez wnioskodawcę oraz
racjonalnego wariantu alternatywnego oraz wariantu najkorzystniejszego dla środowiska wraz z uzasadnieniem ich
wyboru.
Analiza wariantowa ma bardzo istotne znaczenie w procesie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Aby
zapewnić organowi możliwość przeprowadzenia jak najpełniejszej oceny oddziaływania na środowisko, ustawodawca
przewidział obowiązek wskazania w raporcie opisu analizowanych wariantów, co daje organowi możliwość
porównania, a nawet wyboru innego, niż zaproponowany przez inwestora, wariantu.
Wynika to wprost z art. 81 ust. 1 ustawy środowiskowej, który stanowi, że jeżeli z oceny oddziaływania
przedsięwzięcia na środowisko wynika zasadność realizacji przedsięwzięcia w wariancie innym, niż proponowany
przez wnioskodawcę, organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, za zgodą
wnioskodawcy, wskazuje w decyzji wariant dopuszczony do realizacji lub, w razie braku zgody wnioskodawcy,
odmawia zgody na realizację przedsięwzięcia. Znaczenie wariantowania w ocenie oddziaływania przedsięwzięcia na
środowisko wynika również z art. 68 ust. 2 pkt 2 ustawy środowiskowej, zgodnie z którym organ, określając zakres
raportu, może - kierując się usytuowaniem, charakterem i skalą oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wskazać
m.in. rodzaje wariantów alternatywnych wymagających zbadania.
Ustawa środowiskowa nie wprowadza definicji racjonalnego wariantu alternatywnego, podkreślić jednak należy, że
celem takiego uregulowania jest wskazanie przez inwestora takiego rozwiązania, które może stanowić alternatywę
dla wariantu przedsięwzięcia przez niego wybranego. Posłużenie się w powoływanym art. 66 ust. 1 pkt 5 ustawy
środowiskowej, pojęciem racjonalnego wariantu alternatywnego oznacza, iż opisywany w raporcie wariant czy
warianty nie mogą mieć charakteru pozornego ani nie mogą być abstrakcyjne z powodu braku możliwości
obiektywnych ich zastosowania i z góry skazane na niepowodzenie, lecz muszą to być warianty możliwe do
rzeczywistego wprowadzenia.
Udział społeczeństwa w postępowaniu odbywa się natomiast na zasadach określonych w art. 79 ustawy środowiskowej,
który w ust. 1 stanowi, że przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach organ właściwy do jej wydania
zapewnia możliwość udziału społeczeństwa w postępowaniu, w ramach którego przeprowadza ocenę oddziaływania
przedsięwzięcia na środowisko. W art. 36 ustawy środowiskowej, przewidziana jest możliwość zorganizowania
rozprawy administracyjnej.
Organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wydanej po przeprowadzeniu oceny
oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko podaje do publicznej wiadomości informacje o wydanej decyzji i o
możliwościach zapoznania się z jej treścią oraz dokumentacją sprawy, w tym z uzgodnieniami i opiniami organów, o
których mowa w art. 77 ust. 1 (art. 85 ust. 3 ustawy środowiskowej).
Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wymaga uzasadnienia. Zgodnie z
art. 85 ust. 2 pkt 1 ustawy środowiskowej, uzasadnienie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, niezależnie
od wymagań wynikających z przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w przypadku gdy została
przeprowadzona ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko powinno zawierać:
a) informacje o przeprowadzonym postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa oraz o tym, w jaki sposób
zostały wzięte pod uwagę, i w jakim zakresie zostały uwzględnione uwagi i wnioski zgłoszone w związku z udziałem
społeczeństwa,
b) informacje, w jaki sposób zostały wzięte pod uwagę i w jakim zakresie zostały uwzględnione:
- ustalenia zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko,
- uzgodnienia regionalnego dyrektora ochrony środowiska oraz opinie organu, o którym mowa w art. 78,
- wyniki postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko, jeżeli zostało przeprowadzone,
c) uzasadnienie stanowiska, o którym mowa w art. 82 ust. 1 pkt 4.
Zgodnie z art. 82 ust. 3 ustawy środowiskowej, charakterystyka przedsięwzięcia stanowi załącznik do decyzji o
środowiskowych uwarunkowaniach.
Po treści art. 85 ust. 3 zd. 1 ustawy, organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach
wydanej po przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko podaje do publicznej wiadomości
informacje o wydanej decyzji i o możliwościach zapoznania się z jej treścią oraz dokumentacją sprawy, w tym z
uzgodnieniami i opiniami organów, o których mowa w art. 77 ust. 1.
Zaznaczyć należy, że stosownie do przepisów ustawy środowiskowej, organ odmawia zgody na realizację
przedsięwzięcia w przypadkach ściśle określonych w ustawie i należą do nich:
- niezgodność lokalizacji przedsięwzięcia z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (art. 80 ust. 2
ustawy),
- odmowa uzgodnienia warunków realizacji przedsięwzięcia przez organ współdziałający (art. 80 ust. 1 pkt 1 w zw. z
art. 77 ust. 1 ustawy),
- brak zgody wnioskodawcy na realizację przedsięwzięcia w innym wariancie, niż proponowany przez wnioskodawcę,
w sytuacji, gdy organ skorzysta z możliwości określonej w art. 81 ust. 1 ustawy,
- wykazanie znaczącego negatywnego oddziaływania na obszar Natura 2000 przy jednoczesnym braku spełnienia
przesłanek z art. 34 ustawy o ochronie przyrody (art. 81 ust.2 ustawy),
- jeżeli z oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wynika, że przedsięwzięcie to wpływa negatywnie na
możliwość osiągnięcia celów środowiskowych, o których mowa w art. 56, art. 57, art. 59 oraz art. 61 ustawy z dnia
20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach odmawia
zgody na realizację tego przedsięwzięcia, o ile nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 68 pkt 1, 3 i 4
tej ustawy ( art. 81 ust. 3 ustawy).
Zauważyć przy tym należy, że ustawą z dnia 19 lipca 2019r. o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku
i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz
niektórych innych ustaw (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 1712), w dalszej części określaną jako ustawa zmieniająca, która
weszła w życie w dniu 24 września 2019 r. dokonano zmian w przepisach ustawy środowiskowej. Przepis przejściowy
– art. 4 ustawy zmienianej stanowi, że do spraw wszczętych na podstawie ustaw zmienianych w art. 1 oraz w art. 3 i
niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe (ust. 1). Do spraw
wszczętych na podstawie ustawy zmienianej w art. 1 i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
stosuje się przepisy art. 63, art. 64 ust. 1 i 3a, art. 65, art. 74 ust. 3b-3h, art. 84 ust. 1 i 1a oraz art. 86d ustawy zmienianej
w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą (ust. 2). Czynności dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy przez organ właściwy w dniu wszczęcia postępowania pozostają w mocy (ust. 3).
W niniejszej sprawie zastosowanie znajdują przepisy w brzmieniu obowiązującym już po nowelizacji ustawy
środowiskowej. Z uwagi na to, że w przedmiotowej sprawie z wnioskiem z dnia (...) października 2020r. do Wójta
Gminy Z. o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia wystąpił
inwestor – p. L. J. (2) , to uznać należy, że postępowanie zostało wszczęte już po dacie (...)września 2019 r.
Planowana inwestycja kwalifikuje się do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko ,
o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 51 lit. b) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019r. w sprawie
przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko ( Dz. U. 2019, poz. 1839 ), a dodatkowo w ramach
inwestycji realizowane będą instalacje wymienione w § 3 ust. 1 pkt 37 i pkt 73 tego rozporządzenia;
dla terenu inwestycji nie opracowano miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
- vide: zaświadczenie Nr (...) (...)z dnia (...)listopada 2019r. Wójta Gminy Z..
Jak wynika z zaskarżonej decyzji, przyczyną wydania decyzji odmownej było wydanie:
- negatywnej opinii przez (...) w S. z dnia (...)grudnia 2020r. Nr (...);
- negatywnego uzgodnienia ( tj. braku uzgodnienia ) przez (...) w W. z dnia
(...) lutego 2024r. znak: (...) (...) (...) (...) (...)(...)
Dodatkowo niejako, organ I instancji wskazał także na okoliczność:
- licznych sprzeciwów i protestów przez okolicznych mieszkańców, którzy są przeciwni realizacji wnioskowanej
inwestycji;
- brak dostatecznej wariantowości wnioskowanego przedsięwzięcia, o której mowa w art. 66 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy
środowiskowej,
- brak możliwości precyzyjnego ustalenia wpływu inwestycji na środowisko naturalne oaz możliwość wystąpienia
negatywnego oddziaływania przedsięwzięcia na elementy składowe środowiska naturalnego, w tym na zdrowie i życie
ludzi,
- brak dostosowania stanu technicznego dróg prowadzących do terenu inwestycji do obciążeń związanych z realizacją
inwestycji;
Organ II instancji podziela stanowisko Wójta Gminy Z. w przedmiocie odmowy ustalenia środowiskowych
uwarunkowań zgody na realizację planowanego przedsięwzięcia.
W odniesieniu do opinii wskazać należy, iż jest to wyraźnie słabsza forma zbadania dopuszczalności planowanej
inwestycji wobec uzgodnienia. Okoliczność ta nie budzi wątpliwości w świetle od lat ugruntowanego w tym zakresie
stanowiska orzecznictwa sądowoadministracyjnego. W związku z tym pozytywna opinia (...) w S. per se nie może
przesądzić o określeniu środowiskowych uwarunkowań, zgodnie z wnioskiem Inwestora. Tym niemniej, w świetle
powyższego, ale mając na uwadze indywidualne odniesienie się organu I instancji do wydanej w toku niniejszej sprawy
opinii (...) w S. wskazać należy, iż uzasadnionym jest w/w stanowisko tego organu opiniującego.
Szczegółowa ocena tej opinii oraz analiza przeprowadzona przez organ I instancji w/w opinii znajduje się w
uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a jej powielanie byłoby niecelowym.
Natomiast w odniesieniu do uzgodnienia planowanej inwestycji ( tutaj odmowy uzgodnienia ) przez organ
specjalistyczny, to tut. Kolegium wyjaśnia, że uzgodnienie - w przeciwieństwie do opinii - jest formą o znaczeniu
stanowczym, wiąże organ administracyjny rozstrzygający w postępowaniu głównym. Wiążący charakter stanowiska
zajętego przez organ uzgadniający wyraża się w niemożności wydania decyzji pozytywnej w przypadku negatywnego
stanowiska organu uzgadniającego, a także w niedopuszczalności określenia w decyzji pozytywnej warunków
realizacji przedsięwzięcia w sposób odmienny niż uczynił to organ uzgadniający (por. wyrok WSA w Poznaniu
z dnia 10 marca 2011 r., IV SA/Po 751/2010, LEX). Oznacza to, iż organ prowadzący postępowanie w sprawie
środowiskowych uwarunkowań może, przy spełnieniu określonych warunków, wydać decyzję negatywną, mimo
pozytywnych uzgodnień. Musi to jednak szczegółowo uzasadnić odnosząc się do całego zgromadzonego materiału
dowodowego, w tym w szczególności do raportu i postanowienia organu uzgadniającego.
Tak też uczynił organ I instancji.
Stwierdzony przez specjalistyczne organy brak możliwości wydania uzgodnienia, przekłada się brzmienie decyzji
organu, wydającego decyzję w postępowaniu głównym. Przepis art. 77 ust. 1 ustawy wprowadza obowiązek wystąpienia
do właściwych organów (w tym do art. 77 ust. 1 pkt 1 ustawy - z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska -
o uzgodnienia i opinie dotyczące warunków realizacji przedsięwzięcia i taki obowiązek organ pierwszej instancji
wykonał.
Zgodnie z art. 77 ust. 1 pkt 1 ustawy, jeżeli jest przeprowadzana ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko,
przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach organ właściwy do wydania tej decyzji uzgadnia
warunki realizacji przedsięwzięcia m.in. ze wskazanymi tam organami oraz zasięga opinii z organami, o których mowa
w art. 77 ust. 1 pkt 1 ppkt 2 – 5 ustawy ocenowej.
Z powyższego wynika, że przepis art. 77 ust. 1 ustawy wprowadził wyraźne rozróżnienie pomiędzy uzgodnieniem, a
opinią organu współdziałającego w wydaniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Istotne jest rozróżnienie
mocy wiążącej opinii i uzgodnienia dla postępowania głównego. W tej materii już wielokrotnie wypowiadały się
sądy administracyjne wskazując, że uzgodnienie - w przeciwieństwie do opinii - jest formą o znaczeniu stanowczym,
bowiem wiąże organ administracyjny rozstrzygający w postępowaniu głównym. Opinia natomiast nie wiąże organu.
Jej moc i znaczenie jest więc znacznie słabsza od uzgodnienia. Należy podkreślić, że postępowanie uzgodnieniowe ma
charakter akcesoryjny i jest częścią szeroko rozumianego postępowania w sprawie głównej.
Przy czym jego wynik jest niezbędny dla organu prowadzącego postępowanie główne i nie może być przez ten organ
samodzielnie weryfikowany nawet wówczas gdy postępowanie uzgodnieniowe obarczone jest wadami proceduralnymi
(vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 czerwca 2007 r. sygn. akt II OSK 922/06 - LEX nr 340121,
wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych: w Rzeszowie z dnia 3 grudnia 2010 r. sygn. akt II SA/Rz 625/10 -
Lex nr 754651, w Bydgoszczy z dnia 13 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Bd 742/07 - Lex nr 489196).
W orzecznictwie podkreśla się, że decyzja w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia,
uzależniona jest od niezaskarżalnego i istotnie kształtującego ją postanowienia np. właściwego RDOŚ czy PGW Wody
Polskie.
Wydanie uzgodnień i opinii w zasadzie ukształtowało kontrolowaną w niniejszej sprawie decyzję oraz decyzję ją
poprzedzającą. NSA w wyroku z dnia 21 lutego 2012 r., sygn. akt II OSK 2544/11, CBOSA wyraził pogląd, że
postanowienie w sprawie uzgodnienia warunków realizacji przedsięwzięcia wiąże organ wydający decyzję w zakresie
kwestii środowiskowych uwarunkowań i praktycznie decyzję kształtuje. Formułowane jest również stanowisko,
że zasadniczą przyczyną odmowy wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla planowanego przez
wnioskodawcę przedsięwzięcia nie może być tylko sprzeciw. Sąd w składzie orzekającym wskazuje, iż wiążący
charakter stanowiska zajętego przez organ uzgadniający, wyraża się w niemożności wydania decyzji pozytywnej,
w przypadku negatywnego stanowiska organu uzgadniającego, a także w niedopuszczalności określenia w decyzji
pozytywnej warunków realizacji przedsięwzięcia, w sposób odmienny, niż uczynił to organ uzgadniający (wyrok WSA
w Poznaniu z dnia 10 marca 2011 r., IV SA/Po 751/2010, CBOSA). Oznacza to, iż organ prowadzący postępowanie
w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia może przy spełnieniu określonych
warunków wydać decyzję negatywną. Musi to jednak uzasadnić, odnosząc się do całego zgromadzonego materiału
dowodowego w tym w szczególności do raportu i postanowienia organu uzgadniającego.
W tym sensie w rozpatrywanej sprawie, decydujące znaczenie ma odmowa uzgodnienia warunków realizacji
przedsięwzięcia przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w W. zawarte w jego postanowieniu z dnia (...)
lutego 2024.
Postanowienie negatywne ma charakter wiążący dla organu właściwego do wydania decyzji
o środowiskowych uwarunkowaniach i powinno być w całości uwzględnione w tej decyzji (por.: wyrok WSA w
Warszawie z 8.04.2010 r., IV SA/Wa 1289/09: "Uzgodnienie, w przeciwieństwie do opinii, jest formą o znaczeniu
stanowczym i wiąże organ administracyjny rozstrzygający w postępowaniu głównym").
Odnosząc się do wykładni systemowej, w zakresie znaczenia braku uzgodnienia należy ponadto wskazać, że z
przepisów ustawy wynika, że odmowa wydania decyzji środowiskowej następuje w ściśle określonych przypadkach
(art. 80 ust. 2, art. 77 ust. 1, art. 81 ust. 1, 2 1, 2 i 3 ustawy ), tj. m.in. w sytuacji odmowy uzgodnienia warunków
realizacji bądź wydania negatywnej opinii przez organy wymienione w art. 77 ust. 1 ustawy.
Z art. 80 ust. 1 ustawy wynika, że jeżeli była przeprowadzona ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko,
właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, biorąc pod uwagę:
1) wyniki uzgodnień i opinii, o których mowa w art. 77 ust. 1 ustawy;
2) ustalenia zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko;
3) wyniki postępowania z udziałem społeczeństwa;
4) wyniki postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko, jeżeli zostało przeprowadzone.
Przepis powyższy nie wprowadza zamkniętego katalogu środków dowodowych w postępowaniu w sprawie
środowiskowych uwarunkowań, jednak w sposób jednoznaczny wskazuje, co powinno stanowić dla organu
administracji zasadniczą podstawę dowodową. Potwierdzają to wymagania formalne, stawiane uzasadnieniu takiej
decyzji (art. 85 ust. 2 pkt 1 lit. a i b ustawy) – tak też wyrok WSA w warszawie z dnia 10 maja 2019r. sygn. akt IV SA/
Wa 3335/18, LEX nr 3059882.
Organ I instancji w zaskarżonej decyzji w obszerny i wyczerpujący sposób odniósł się do przedstawionych w
postanowieniach wpadkowych PPIS i RDOŚ w W. przyczyn wydania postanowień, nie znajdując podstaw do
ich zanegowania. Powody braku podstaw do merytorycznej kontestacji tych postanowień organ wyłuszczył w
uzasadnieniu zaskarżonego aktu, przy czym wnioskowanie organu jest logiczne, a Inwestor nie przedstawił zaś
wystarczających kontrargumentów, obalających twierdzenia wyspecjalizowanych organów.
W rozpatrywanej sprawie nie zachodzi zatem sytuacja, że ocena organu opiera się na niczym niepotwierdzonym
domniemaniu negatywnego wpływu przedsięwzięcia na środowisko, czy ignoruje ustalenia, wynikające z zebranej w
postępowaniu dokumentacji eksperckiej.
Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach określa wyłącznie wpływ planowanego przedsięwzięcia na środowisko
i wymagania, jakie powinny być spełnione, by zminimalizować skutki negatywnego wpływu na środowisko czynników
dla niego szkodliwych. Ocena oddziaływania na środowisko jest więc szczególną procedurą mającą na celu ocenę
skutków realizacji danego przedsięwzięcia na środowisko i jego elementy, decydującą o możliwości realizacji
przedsięwzięcia. W sprawie takich inwestycji jak objęta niniejszym postępowaniem, do przeprowadzenia oceny
oddziaływania na środowisko został upoważniony organ niewyspecjalizowany w ochronie środowiska – wójt (art.
75 ust. 1 pkt 4 ustawy środowiskowej). Jednakże przed wydaniem decyzji, organ właściwy uzgadnia warunki
realizacji przedsięwzięcia z organami wyspecjalizowanymi. Podkreślić należy, że ochrona środowiska ma charakter
interdyscyplinarny i wymaga wiadomości z zakresu różnych dziedzin nauki. Organy wyspecjalizowane posiadają
wiedzę i doświadczenie niezbędne do rzetelnej, w zakresie swoich kompetencji, oceny przedsięwzięcia.
W odniesieniu natomiast do powołania się przez organ I instancji na wniesione w toku sprawy sprzeciwy i protesty, to
wyjaśnić należy, iż niewątpliwie uwagi i wnioski składane w związku z udziałem społeczeństwa są istotnym elementem
postępowania zmierzającego do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i powinny być wzięte pod
uwagę, ale nie mogą one stanowić zasadniczej przyczyny wydania decyzji odmownej.
Zgodnie z treścią art. 80 ust. 1 pkt 3 ustawy środowiskowej, organ przy wydawaniu decyzji środowiskowej bierze
pod uwagę wyniki postępowania z udziałem społeczeństwa. Nie oznacza to jednak, że sprzeciw zgłoszony wobec
planowanej inwestycji obliguje organ do odmowy ustalenia środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia.
Organ będzie uprawniony do odmowy ustalenia środowiskowych uwarunkowań jedynie w ściśle określonych w
ustawie przypadkach (wskazanych w treści niniejszego uzasadnienia). Negatywne stanowisko społeczeństwa może
natomiast wpłynąć na konkretne uwarunkowania i wymogi takiej inwestycji, co znajduje wyraz w konkretnych
postanowieniach decyzji nakładających na inwestora dodatkowe obowiązki mające przeciwdziałać, bądź ograniczać
negatywne oddziaływanie przedsięwzięcia na elementy środowiska.
Organ prowadzący postępowanie środowiskowe, wydając decyzję, obowiązany jest uwzględnić wyniki postępowania
z udziałem społeczeństwa, ale sam sprzeciw społeczności lokalnej w stosunku do inwestycji nie może być podstawą
do decyzji odmownej, co ma związek z charakterem tej decyzji i celami, dla których jest wydawana ( tak wyrok WSA w
Olsztynie z dnia 6 lutego 2018r. sygn. akt II SA/Ol 1018/17, LEX nr 2446291 , wyrok WSA w Łodzi z dnia 28 czerwca
2017r. sygn. akt II SA/Łd 60/17, LEX nr 2322910 ).
Wydając decyzję w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia organy
zobowiązane są do uwzględnienia wyników postępowania z udziałem społeczeństwa (art. 80 ust. 1 pkt 3 ustawy z 2008
r. o udostępnianiu informacji o środowisku
i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko), a
sprzeciw społeczności lokalnej w stosunku do konkretnego przedsięwzięcia nie może być podstawą do wydania decyzji
odmownej.
Polskiemu systemowi prawnego nie jest znana konstrukcja samoistnego źródła prawa wynikającego z posiadania
przez daną grupę osób statusu społeczności lokalnej, nie będącej nawet wspólnotą samorządową. Tym samym,
udział społeczeństwa odbywa się tylko na takich zasadach, jakie wprost wynikają z przepisów powołanej ustawy
z 2008 r., w szczególności z art. 29-45 tej ustawy. Żaden z tych przepisów nie uzależnia wydawania decyzji o
środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia od zaaprobowania lub uzgodnienia takiej
decyzji przez społeczeństwo ( tak wyrok NSA z dnia 11 października 2017r., sygn. akt II OSK 2113/16, LEX nr
2457880 ).
Sprzeciw mieszkańców gminy nie może stanowić podstawy do wydania negatywnej decyzji w sprawie środowiskowych
uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia. Przepisy nakazują jedynie zapewnienie udziału społeczeństwa w
postępowaniu i umożliwienie zgłoszenia uwag i wniosków, natomiast nie nakładają obowiązku uzyskania społecznej
akceptacji dla przedsięwzięcia. Zapewnienie udziału społeczeństwa w postępowaniu nie może być zatem rozumiane
jako swoiste referendum nad dopuszczalnością proponowanej inwestycji – tak wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 27
kwietnia 2016r. sygn. akt II SA/Bd 429/15, LEX nr 2076558 ); Organ administracji, orzekając o środowiskowych
uwarunkowaniach nie jest bezwzględnie związany uwagami/wnioskami społeczeństwa, ustaleniami raportu - zob. np.
wyroki NSA: z 1 sierpnia 2016 r., sygn. akt II OSK 339/15; z 10 listopada 2016 r., sygn. akt II OSK 1784/15, CBOSA.
Organ musi wykazać, na jakich innych dowodach oparł ustalenia, przemawiające za przyjętymi finalnie w decyzji
uwarunkowaniami i z jakich powodów uznał za niewystarczające rozwiązania chroniące środowisko, przewidziane w
raporcie, opiniach czy uzgodnieniach organów współdziałających.
W art. 80 i art. 81 ustawy środowiskowej przesłanki odmowy ustalenia środowiskowych uwarunkowań dla realizacji
przedsięwzięcia zostały określone w sposób wyczerpujący. Odmowa wydania decyzji środowiskowej w spornej sprawie
nastąpiła właśnie z takiego powodu, tj. odmowy uzgodnienia planowanego przedsięwzięcia przez organ specjalistyczny
– art. 80 ust. 1 pkt 1 ustawy środowiskowej.
Organ I instancji w sytuacji wydania decyzji odmownej wskazał konkretną podstawę prawną i precyzyjnie uzasadnił
zaistniałe przesłanki warunkujące wydanie takiego rozstrzygnięcia.
- Jeśli chodzi o powołanie się przez Wójta na uwarunkowania społeczne, tj. ewentualne pogorszenia standardu jakości
zamieszkania przez okolicznych mieszkańców, a także kierowanie się zasadą przezorności i prewencji wskazać należy,
iż podstawą wydania decyzji nie mogą być obawy, przeczucia czy spekulacje organu w sytuacji, gdy rozstrzygnięcie
powinno się opierać na jednoznacznie ustalonych faktach, a nie na jego przypuszczeniach czy obawach. Kwestia
zbyt bliskiego usytuowania inwestycji względem nieruchomości sąsiedzkich nie może stanowić podstawy do wydania
decyzji odmownej. Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują bowiem regulacji w tym zakresie. Kwestie odległości
planowanych obiektów od granic działki, od innych obiektów oraz materiałów, które będą użyte do konstrukcji
i budowy planowanych obiektów z uwzględnieniem bezpieczeństwa pożarowego są określane w postępowaniu w
przedmiocie pozwolenia na budowę ( vide: wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 lutego 2011 r., II SA/Łd 1150/2010, Lex
Polonica nr 3853641, http://orzeczenia.nsa .gov.pl );
- Jeśli chodzi o wskazaną przez Wójta okoliczność, iż realizacja inwestycji przyczyni się do wzmożonych uciążliwości
w tym o charakterze odorowym, to podnieść należy, że twierdzenie to ma charakter hipotetyczny, gdyż nie zostało
poparte żadnym dowodem. W sytuacji braku regulacji prawnych odnośnie uciążliwości zapachowych, brak jest
podstawy prawnej do jednoznacznego uznania, że dana inwestycja będzie stanowić dla środowiska zagrożenie
w tym zakresie. Pomocniczo w takich sytuacjach można posiłkować się przepisami dotyczącymi zanieczyszczeń
wprowadzanych do środowiska naturalnego ( powietrza), względnie dotyczącymi norma hałasowych; ustalenia
raportu odnoszą się do tych kwestii, wskazując na przeprowadzoną analizę uciążliwości obiektu dla powietrza (m.in.
str. 39 – 54 raportu. ) z której wynika, że nie zostaną przekroczone dopuszczalne stężenia zanieczyszczeń w powietrzu;
treść raportu zawiera także analizę uciążliwości obiektu dla powietrza z wyszczególnieniem oddziaływań odorowych ).
W raporcie odniesiono się także do oddziaływań hałasowych- poziom hałasu emitowanego do środowiska nie pogorszy
w sposób znaczący tzn. ponadnormatywny istniejących warunków akustycznych w środowisku ( str. 55 -62 raportu ),
z którego wyraźnie wynika, że poziom hałasu emitowanego do środowiska przez inwestycję, nie pogorszy w sposób
znaczący , tzn. ponadnormatywny istniejących warunków akustycznych w środowisku.
Organ I instancji winien dokonać analizy potencjalnego zagrożenia czy negatywnego wpływu na otoczenie planowanej
inwestycji za pomocą wszelkich dostępnych środków dowodowych. Decyzja nie zawiera wskazania żadnych dowodów,
na których oparł się organ, a którym odmówił wiarygodności. Organ nie przedstawił żadnych danych, na podstawie
których można wywnioskować, że w związku z lokalizacją wnioskowanego przedsięwzięcia zostaną przekroczone
ustawowe standardy.
Kolegium wyjaśnia także, iż odnośnie spodziewanych uciążliwości zapachowych związanych z eksploatacją
planowanej inwestycji zauważyć należy, że ustawodawca nie wprowadził odpowiedniej normy dotyczącej ochrony
powietrza przed zapachami. Pomimo wynikającego z art. 85 Prawa ochrony środowiska obowiązku ochrony powietrza
ustawodawca nie przewidział w polskim porządku prawnym ochrony powietrza przed zapachami, a jedynie przed
określonymi substancjami w powietrzu. Zapach, czy też odór jest substancją niemierzalną, zaś jego odczuwanie w
każdym przypadku ma charakter subiektywny. Zapachy, pomimo że mogą być uciążliwe, nie mogą być badane, gdyż
w polskim systemie prawnym nie obowiązują normy prawne, które odnosiłyby się do zapachów (por. wyrok NSA z
dnia 2 lutego 2010 r. sygn. II OSK 223/09 i wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 marca 2014 r. sygn. akt VIII SA/Wa
911/13, LEX). W takiej sytuacji, za kryterium oceny w tym zakresie przyjmuje się średnioroczne i godzinowe stężenia
amoniaku i siarkowodoru (por. wyrok NSA z dnia 2 lutego 2010 r., sygn. akt II OSK 223/09 poprzedzony wyrokiem
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 16 października 2008 r., sygn. akt II SA/Ol 370/08, LEX).
Organ I instancji wyraził swoje stanowisko w przedmiotowej kwestii w oparciu o brak stosownej regulacji oraz
brak możliwości zmierzenia uciążliwości zapachowych; Wójt w żaden sposób nie odniósł się do konkretnych ustaleń
raportu ooś, w którego treści wskazano warunki mające na celu ograniczenie uciążliwości zapachowych z odniesieniem
się do konkretnych rozwiązań zawartych w raporcie wraz z jego uzupełnieniami: utrzymanie wysokiego poziomu
higieny w budynkach inwentarskich oraz ich otoczeniu, wyposażenie pomieszczeń w wentylację, utrzymanie czystości
powierzchni wewnątrz i na zewnątrz budynku; wskazano także obowiązki w zakresie magazynowania powstałych
odpadów w tym niebezpiecznych, postępowania z powstałym obornikiem , ściskami bytowymi, czyszczeniem
pomieszczeń, postępowaniem z wodami opadowymi – tymczasem organ I instancji w ogóle nie ocenił zawartych w
treści postanowień czy opinii środków służących ograniczeniu uciążliwości zapachowych (por. WSA w Poznaniu w
wyroku z dnia sygn. akt II SA/Po 761/16, LEX);
- Jeśli chodzi o powołanie się na przyszłe, jeszcze nie obowiązujące ustawodawstwo dotyczące uregulowań odnośnie
norm zapachowych które musiałyby by zostać zachowane w przypadku realizacji planowanych przedsięwzięć,
wiążących się z emisją substancji wonnych do atmosfery ( tzw. ustawa odorowa ) podnieść należy, że organy
administracji publicznej zobowiązane są orzekać na podstawie aktualnego stanu faktycznego i prawnego, co wynika
wprost z zasady ogólnej postępowania administracyjnego, tj. zasady legalizmu ( art. 6 K.p.a.);
- Jeśli chodzi o twierdzenie organu, iż wydanie decyzji pozytywnej dla wnioskowanej inwestycji byłoby sprzeczne
z zasadą przezorności, wynikającą z art. 6 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska, to wskazać należy, iż art.
6 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska nie może być stosowany jako klauzula
blokująca inwestycje co do zasady. Jest on raczej przepisem ogólnym, który nakłada na inwestora obowiązek
przedsięwzięcia wszelkich możliwych środków po to by zapobiec w przyszłości możliwym negatywnym skutkom
( vide: wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 4 listopada 2010 r. II SA/Rz 802/2010 ). Ugruntowane orzecznictwo
sądowo-administracyjne prezentuje stanowisko, że udzielenie pozwolenia na prowadzenie określonej działalności
przy wykorzystywaniu funkcjonującej w środowisku instalacji, zawierającego określenie warunków i obowiązków
zawsze stanowi pewnego rodzaju ograniczenie swobody działalności gospodarczej, dlatego racje wynikające z zasad
ogólnych prawa ochrony środowiska nie mogą górować nad interesem przedsiębiorcy ubiegającego się o udzielnie
pozwolenia. Przeciwnie, racja ta powinna być wyważona - stosownie do wyrażonej w art. 3 pkt 50 ustawy Prawo
ochrony środowiska zasady zrównoważonego rozwoju. Nie oznacza to, że organowi nie wolno jest działać przezornie.
Z zasady prewencji i ostrożności, określanej również jako zasada zapobiegania i przezorności (art. 6 ustawy Prawo
ochrony środowiska) wynika praktyczna dyrektywa, że wszystkie podmioty podejmujące działalność, której skutki
nie są do końca sprawdzone, a mogą wywrzeć negatywny wpływ na środowisko, powinny dokonać wszechstronnej
analizy, jak wyeliminować zagrożenia. Z całą pewnością jednak, wdrożenie tak rozumianego postulatu przezorności
nie może nakładać na podmiot, którego przedsięwzięcie oddziałuje na środowisko takich obowiązków, do których nie
będzie mógł się dostosować z powodu użycia przez organ określeń niezdefiniowanych, nieostrych, wieloznacznych
( vide: wyrok WSA w Szczecinie z dnia 13 października 2010 r. II SA/Sz 531/2010 );
Jeszcze raz podkreślenia wymaga, iż przesłanki wydania decyzji negatywnej dla wnioskodawcy tzn. decyzji o odmowie
ustalenia środowiskowych uwarunkowań dla planowanego przedsięwzięcia, muszą wynikać z konkretnie wskazanych
uregulowań prawnych. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wprowadza ograniczenia w wykonywaniu
prawa własności nieruchomości, które to prawo jest chronione przepisami Konstytucji. Organy administracji w
tym zakresie nie mają swobody działania. Przy wydawaniu decyzji negatywnych (dla wnioskodawcy) brane są pod
uwagę wyłącznie okoliczności wskazane w przepisach prawa. Co istotne, osoby sprzeciwiające się realizacji inwestycji
podstawy swojego działania także wywodzą z prawa własności, tak samo chronionego, tymi samymi przepisami
Konstytucji dotyczącymi własności. W demokratycznym państwie prawnym nie ma możliwości dowolnego uznawania
przez organy administracji, który interes jest ważniejszy. Akcentowany w sprawie udział społeczeństwa w ochronie
środowiska musi zawierać się w granicach wyznaczonych przepisami prawa, w tym w ustawie środowiskowej.
Negatywna opinia choćby i większości lokalnej społeczności nie może być sama w sobie podstawą decyzji odmownej.
Nie oznacza to jednak w żadnym razie możliwości bagatelizowania argumentów podnoszonych przez przeciwników
inwestycji. Muszą one być przedmiotem rzetelnej i wyczerpującej analizy organu I instancji.
Podkreślić należy, że celem postępowania jest określenie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację
wnioskowanego przedsięwzięcia, a nie ocena, czy i jak działania inwestora wpłyną na wartość nieruchomości
sąsiednich, tym bardziej, że decyzja środowiskowa nie przesądza jeszcze o lokalizacji takiej inwestycji. Przedmiotowa
decyzja ma bowiem charakter przygotowawczy dla postępowania w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy ;
- Odnośnie powołania się przez Wójta na art. 5 Konstytucji RP, to wskazać należy, że Kolegium nie posiada
kompetencji do badania zgodności decyzji administracyjnej z Ustawą Zasadniczą. Organ I instancji powołał się
także na zasadę przezorności, stanowiącą zasadę prawa unijnego ( art. 191 Traktatu o funkcjonowaniu UE ),
zgodnie z którą należy wszystkie prawdopodobieństwa wystąpienia negatywnych skutków traktować jak pewność ich
wystąpienia, i wskazał jednocześnie, że raport nie zawiera stosownych analiz, dotyczących eliminacji uciążliwości
zapachowych. Wskazać należy, że o zasadzie przezorności traktuje art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2011 r. Prawo
ochrony środowiska. Na podstawie tego przepisu przyjmuje się, że wystąpienie wątpliwości co do skutków realizacji
planowanego przedsięwzięcia powinno być potraktowane jako argument przemawiający za przeprowadzeniem
oceny oddziaływania na środowisko. W niniejszej sprawie zasada przezorności została zrealizowana poprzez
przeprowadzenie oceny oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko.
W odniesieniu do zarzutów wskazanych w odwołaniu od decyzji pierwszoinstancyjnej, wskazać należy, iż nie
zasługują one na uwzględnienie. Wskazane naruszenia przepisów postępowania, jak i prawa materialnego nie mogą
stanowić podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji w obliczu faktu negatywnego uzgodnienia tej decyzji przez organ
specjalistyczny.
Jednocześnie SKO podziela w całości ustalenia i wnioski organu specjalistycznego zawarte w postanowieniu RDOŚ w
W. z dnia (...) lutego 2024r. , a ich ponowne przytaczanie byłoby niecelowym. Wydane postanowienie ma charakter
wiążący dla Wójta Gminy Z., co oznacza konieczność jego uwzględnienia w decyzji środowiskowej ( tak też m.in. :
wyrok WSA w Warszawie z 8.04.2010 r., IV SA/Wa 1289/09 ).
Organ II instancji wskazuje także na istotną okoliczność w postaci braku zaskarżenia postanowienia RDOŚ w W. z
dnia 2 lutego 2024r. przez Inwestora. Jak wynika bowiem z treści wniesionego w dniu 14 marca 2024r. odwołania od
decyzji Wójta Gminy Z., p. L. J. (2) zaskarżył jedynie decyzję pierwszoinstancyjną, jednak nie zaskarżył postanowienia
wydanego przez RDOŚ w W.. Tymczasem, zgodnie z pouczeniem zawartym w tym postanowieniu z dnia (...) lutego
2024r. na takie postanowienie nie przysługuje stronie zażalenie, lecz można je zaskarżyć w drodze odwołania od
decyzji głównej ( art. 142 K.p.a. ). A zatem, tutejsze Kolegium nie ma podstaw do badania legalności wydanego
przez RDOŚ w W. rozstrzygnięcia, lecz zobowiązane jest uwzględnić je jako wiążące w istniejącym stanie faktyczno –
prawnym. Okoliczność ta ma kapitalne znaczenia dla sprawy, przesądzając o rodzaju niniejszego rozstrzygnięcia.
Dodatkowo niejako Kolegium wskazuje, iż w chwili wszczęcia postępowania obowiązywał art. 74 ust. 3 ustawy
środowiskowej ( który obowiązuje również aktualnie ), a który stanowił, iż jeżeli liczba stron postępowania w sprawie
wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach lub innego postępowania dotyczącego tej decyzji przekracza
10, stosuje się art. 49 K.p.a. W spornej sprawie liczba stron przekracza liczbę 10, a zatem doręczenie niniejszej
decyzji następuje na mocy w/w przepisu szczególnego, który stanowi, iż zawiadomienie stron o decyzjach i innych
czynnościach organu administracji publicznej może nastąpić w formie publicznego obwieszczenia, w innej formie
publicznego ogłoszenia zwyczajowo przyjętej w danej miejscowości lub przez udostępnienie pisma w Biuletynie
Informacji Publicznej na stronie podmiotowej właściwego organu administracji publicznej.
Jednocześnie tutejsze Kolegium wskazuje, iż nie stanowi naruszenia procesowego doręczanie korespondencji w trybie
art. 39 - 48 k.p.a. Wnioskodawcom występującym o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, a innym
stronom, w sytuacji gdy stwierdzono, że liczba stron przekroczyła 20 - w trybie art. 49 § 1 k.p.a. w zw. z art. 74 ust. 3
ustawy z dnia 3 października 2009 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 1405 z późn. zm.) – tak
ugruntowane orzecznictwo sądowo administracyjne np. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 7 czerwca 2018r. sygn. akt
II SA/Bd 177/18, LEX nr 2543523.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.
Decyzja jest ostateczna.
Pouczenie
Na decyzję służy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. ul. (...), (...)-(...) W.. Skargę na decyzję wnosi
się w terminie 30 dniu od dnia jej doręczenia, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. ul.
(...), (...)-(...) P..
Strona składająca skargę zobowiązana jest do uiszczenia do Sądu wpisu sądowego w wysokości 200 zł ( § 2 ust. 3 pkt
3 rozporządzenia ). Sprawy uiszczenia wpisu sądowego oraz jego wysokość reguluje rozporządzenie Rady Ministrów
z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed
sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2193 z późn. zm. ).
Stronie, na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania sądowo- administracyjnego lub w jego toku, może być
przyznane prawo pomocy, które może być częściowe lub całkowite. Prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów
sądowych, w tym z konieczności uiszczenia wpisu sądowego, a także ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy
podatkowego lub rzecznika patentowego do reprezentowania strony w sprawie. Wniosek w tym zakresie składa się
bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. na urzędowym formularzu i jest on wolny od opłat
sądowych, przy czym strona powinna wykazać, że nie jest w stanie ponieść kosztów w całości lub części bez uszczerbku
utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać zatem
oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli wniosek składa osoba
fizyczna, ponadto dokładne dane o stanie rodzinnym oraz oświadczenie strony o niezatrudnieniu lub niepozostawaniu
w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym.
Oświadczenia takie składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: "Jestem świadomy odpowiedzialności
karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.". Klauzula ta zastępuje pouczenie sądu o odpowiedzialności karnej za
złożenie fałszywego oświadczenia. Wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym
formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, Sąd pozostawi bez rozpoznania.
Ustanowienie przez Sąd adwokata, radcy prawne-go, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego w ramach
prawa pomocy jest równo-znaczne z udzieleniem pełnomocnictwa. Prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie
oczywistej bezzasadności jej skargi. Przyznanie prawa pomocy może być cofnięte w całości lub w części, jeżeli się
okaże, że okoliczności, na podstawie których je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć. Przyznanie prawa pomocy
wygasa ze śmiercią strony, która je uzyskała.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
w P. w składzie:
1) Marek Żuchewicz.……..…………….....
2) Anna Rychlik….…......…………………
3) Joanna Wierzbicka......................................
Otrzymują:
1)
E. J.,
2)
Gmina Z.,
3)
G. I.,
4)
D. D.,
5)
E. D.,
6)
D. K.,
7)
K. B.,
8)
A. B.,
9)
G. S.,
10)
B. S. (1),
11)
Z. O.,
12)
K. O.,
13)
B. S. (2),
14)
M. Ł.,
15)
B. Ł.,
16)
J. K. (1),
17)
A. K.,
18)
Z. K. (1),
19)
E. K.,
20)
M. C.,
21)
Z. K. (2),
22)
M. K. (1),
23)
D. C.,
24)
J. K. (2),
25)
I. K.,
26)
R. P.,
27)
M. K. (2),
28)
W. Z.,
29)
J. P.,
30)
(...) A. Fundacja Ochrony (...),
w/w strony otrzymują niniejszą decyzję w trybie przewidzianym w art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o
udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko ( tj. Dz. U. 2022, poz. 1029 ze zm. ) w zw. z art. 49 K.p.a.,
31)
społeczeństwo zgodnie z art. 85 ust. 3 w zw. z art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko ( tj. Dz. U. 2022, poz. 1029 ze zm. ) w zw. z art. 49 ustawy z dnia 14
czerwca 1960 r. K.p.a. ( tj. Dz. U. 2023, poz. 775 ),
32)
radca prawny K. K. – pełnomocnik Inwestora – p. L. J. (1),
33)
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w S.,
34)
Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w W.;
35)
Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W.,
36)
Marszałek Województwa (...),
37)
Wójt Gminy Z.,
38)
A/a.
Klauzula informacyjna dla petenta/klienta/strony/pełnomocnika
Zgodnie z art. 13 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r. (Dz. Urz. UE L
119 z 04.05.2016) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. informuję, iż:
Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. reprezentowane przez Prezesa Samorządowego Kolegium Odwoławczego
w P. z siedzibą ul. (...), (...)-(...) P..
2) Administrator wyznaczył inspektora ochrony danych, z którym można skontaktować się poprzez email: rodo@skoplock.
pl w każdej sprawie dotyczącej przetwarzania danych osobowych.
3) Pani/Pana dane osobowe przetwarzane będą w celu realizacji ustawowych zadań Samorządowego Kolegium
Odwoławczego na podstawie:
Art. 6 ust. 1 lit. c ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r. (w związku z
realizacją obowiązku prawnego ciążącego na administratorze)
Art. 9 ust. 2 lit. g ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r. (ze względów
związanych z ważnym interesem publicznym, na podstawie prawa)
art. 1 oraz art. 2. ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych.
4) Pani/Pana dane osobowe będą przekazywane wyłącznie podmiotom uprawnionym do uzyskania danych osobowych
na podstawie przepisów prawa lub zawartych umów (operatorzy pocztowi, usługi IT).
5) Pani/Pana dane osobowe przechowywane będą w czasie określonym przepisami prawa, zgodnie z instrukcją
kancelaryjną obowiązującą u Administratora.
6) Posiada Pani/Pan prawo żądania od Administratora dostępu do danych osobowych, prawo do ich sprostowania,
usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania, prawo do
przenoszenia danych, prawo do cofnięcia zgody w dowolnym momencie, jeżeli przepisy prawa nie stanowią inaczej.
7) Przysługuje Pani/Panu także prawo wniesienia skargi do organu nadzorczego zajmującego się ochroną danych
osobowych, którym jest Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych.
8) Podanie danych osobowych w zakresie wymaganym ustawodawstwem jest obligatoryjne.
9) Pani/Pana dane nie będą przekazywane poza teren Unii Europejskiej.
10) Pani/Pana dane nie będą podlegały zautomatyzowanemu podejmowaniu decyzji oraz profilowaniu.

drukuj (Decyzja SKO.4105.22.2024)

Obwieszczenie znak: SKO.441.33.2024 o przekazaniu sprzeciwu do WSA

Płock, dnia 28 marca 2024 r.

SKO.441.33.2024

O B W I E S Z C Z E N I E

o przekazaniu sprzeciwu do WSA w Warszawie na decyzję  Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Płocku z dnia 26 lutego 2024r.  znak: SKO.4105.7.2024.

Działając na podstawie art. 54 § 4 w zw. z art. 33 § 1a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj.  Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm., dalej „p.p.s.a.”) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku zawiadamia, że w dniu 28 marca 2024 roku został przekazany do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sprzeciw wraz z odpowiedzią na niego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Płocku z dnia 26 lutego 2024r.  znak: SKO.4105.7.2024 uchylającą w całości zaskarżoną decyzję organu I instancji (tj.  decyzję  znak: RI.6220.12.2021.MW z dnia 29 grudnia 2023 r. wydaną przez Wójta Gminy Szczutowo) i przekazującą sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji., tj decyzję w przedmiocie odmowy ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na „Prowadzeniu działalności w zakresie wytwarzania odpadów z uwzględnieniem warunków dla zbierania oraz przetwarzania odpadów na terenie działek nr ew. 18/1, 18/2, 18/3 obręb 0006 Cisse, gmina Szczutowo”,

Zgodnie z art. 33 § 1a p.p.s.a. każda osoba, która brała udział w tym postępowaniu i nie wniosła sprzeciwu, a wynik postępowania sądowego dotyczy jej interesu prawnego, jest uczestnikiem tego postępowania na prawach strony, jeżeli przed rozpoczęciem rozprawy złoży wniosek o przystąpienie do postępowania. Wniosek należy złożyć na adres: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ul. Jana Kazimierza 10, 01-248 Warszawa.

Obwieszczenie zostaje podane do publicznej wiadomości poprzez:
1)wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku

2) zamieszczenie w BIP SKO w Płocku, https://www.sko-plock.pl

3) zamieszczenie w miejscu planowanego przedsięwzięcia poprzez zobowiązanie Wójta Gminy Szczutowo do podania do publicznej wiadomości informacji o przekazaniu sprzeciwu wraz z odpowiedzią na sprzeciw.

drukuj (Obwieszczenie znak: SKO.441.33.2024 o przekazaniu sprzeciwu do WSA)

Obwieszczenie o wydaniu decyzji SKO.4105.14.2024

 Płock, dnia  26 marca 2024r.

 SKO 4105 . 14. 2024  

O B W I E S Z C Z E N I E

 Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tj. Dz. U. 2023, poz. 775 ze zm. ), art. 3 ust. 1 pkt 11 w zw. z art. 85  ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko ( tj. Dz. U.  2023 , poz. 1094 ze zm. ),

 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku  zawiadamia, że w związku z rozpatrzeniem odwołania od  decyzji  znak:  RG. 6220. 6. 2023. AL. z dnia 12 stycznia 2024r. wydanej przez Wójta Gminy Nowy Duninów   w przedmiocie:  stwierdzenia braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko przedsięwzięcia polegającego na „ Budowie farmy fotowoltaicznej zlokalizowanej na części działki nr ew. 321 / 1 w obrębie geodezyjnym Nowy Duninów, gm. Nowy Duninów” , stwierdzenia konieczności stworzenia odpowiednich warunków w fazie realizacji i eksploatacji przedsięwzięcia ze szczególnymi wskazaniami,

  została w dniu 25 marca 2024 r. wydana przez tutejsze Kolegium decyzja

znak:  SKO  4105. 14. 2024   utrzymująca w mocy  zaskarżoną decyzję organu I instancji.

  Jednocześnie zawiadamia się wszystkich zainteresowanych o możliwości zapoznania się

z jej treścią oraz dokumentacją sprawy w siedzibie SKO w Płocku przy ul. Kolegialnej 20b,

w Płocku godzinach od 8 do 14 w terminie 14 dni od daty ostatniego dnia publicznego ogłoszenia.

  Obwieszczenie zostaje podane do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie

w Biuletynie Informacji  Publicznej Samorządowego Kolegium Odwoławczego

www. bip.sko-plock.pl,  wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku

a także zobowiązanie organu I instancji do podania do publicznej wiadomości informacji

o wydanej decyzji.

Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia - zgodnie z art. 49 K.p.a.

Wywieszono na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku  dniu 26 marca 2024r. 

Zamieszczono obwieszczenie na biuletynie informacji publicznej SKO w Płocku.

W dniu 26 marca 2024r.  zobowiązano Wójta Gminy Nowy Duninów  do podania 

do publicznej informacji o wydanej decyzji.

drukuj (Obwieszczenie o wydaniu decyzji SKO.4105.14.2024)

Obwieszczenie o wydaniu decyzji SKO.4105.20.2024

  Płock, dnia 26 marca 2024 r.

 SKO  4105.20.2024

O B W I E S Z C Z E N I E

 Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tj. Dz. U. 2023, poz. 775 ze zm.  ), art. 74 ust. 3 i art. 3 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko

( tj. Dz. U. 2023, poz. 1094 ze zm. ),  Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku  zawiadamia, że w związku z rozpatrzeniem zażalenia  na postanowienie  znak:  RR.OŚ. 6220.7.2023- 2024 z dnia 20 lutego 2024r.  wydane przez Wójta Gminy Staroźreby  w przedmiocie:

1)   stwierdzenia konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko i sporządzenia raportu o odziaływaniu na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia pn.

„ Wydobycie kopaliny ( piasku ) ze złoża „ Dąbrusk IX” metoda odkrywkowa na terenie działek nr ew. 124/3, 125/3, 132/1, 132/2, 134, 135/1, 135/2, 136/1, 136/2 w m. Dąbrusk gm. Staroźreby,

2)   ustalenia zakresu raportu o oddziaływaniu planowanego przedsięwzięcia na środowisko zgodnie z art. 66 ustawy ooś ze szczególnym uwzględnieniem wskazanych w postanowieniu elementów,

zostało w dniu 25 marca 2024 r. wydane przez tutejsze Kolegium postanowienie

znak:  SKO  4105. 20. 2024   uchylające w całości zaskarżone postanowienie i przekazujące sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi  I instancji.

  Jednocześnie zawiadamia się strony o możliwości zapoznania się z jego treścią oraz dokumentacją sprawy w siedzibie SKO w Płocku przy ul. Kolegialnej 20b, w Płocku godzinach od 8 do 14 w terminie 14 dni od daty ostatniego dnia publicznego ogłoszenia.

  Obwieszczenie zostaje podane do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie

w Biuletynie Informacji  Publicznej Samorządowego Kolegium Odwoławczego

www. bip.sko-plock.pl,  wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku

a także zobowiązanie organu I instancji do podania do publicznej wiadomości informacji

o wydanej decyzji.

Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia - zgodnie z art. 49 K.p.a.

Wywieszono na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku  dniu 26 marca 2024r. 

Zamieszczono obwieszczenie na biuletynie informacji publicznej SKO w Płocku.

W dniu 26 marca 2024 r.  zobowiązano  Wójta Gminy Staroźreby  do podania 

do publicznej informacji o wydanym postanowieniu .

drukuj (Obwieszczenie o wydaniu decyzji SKO.4105.20.2024)

Obwieszczenie o wydaniu decyzji SKO.4105.7.2024

Płock, dnia 26 lutego 2024 r.

SKO. 4105. 7 2024

O B W I E S Z C Z E N I E

Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tj. Dz. U. 2023, poz. 775 ze zm. ), art. 3 ust. 1 pkt 11 w zw. z art. 85 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko ( tj. Dz. U.  2022, poz. 1029 ze zm. ), Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku  zawiadamia, że w związku z rozpatrzeniem odwołania od  decyzji znak: RI.6220.12.2021.MW z dnia 29 grudnia 2023 r.  wydanej przez Wójta Gminy Szczutowo w przedmiocie odmowy ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na „Prowadzeniu działalności w zakresie wytwarzania odpadów z uwzględnieniem warunków dla zbierania oraz przetwarzania odpadów na terenie działek nr ew. 18/1, 18/2, 18/3 obręb 0006 Cisse, gmina Szczutowo”, została w dniu26 lutego 2024 r. wydana przez tutejsze Kolegium decyzja znak:  SKO . 4105. 7. 2024  uchylająca w całości  zaskarżoną decyzję organu I instancji i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Jednocześnie zawiadamia się wszystkich zainteresowanych o możliwości zapoznania się z jej treścią oraz dokumentacją sprawy w siedzibie SKO w Płocku przy ul. Kolegialnej 20b, w Płocku godzinach od 8 do 14 w terminie 14 dni od daty ostatniego dnia publicznego ogłoszenia.

Obwieszczenie zostaje podane do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie w Biuletynie Informacji  Publicznej Samorządowego Kolegium Odwoławczego www. bip.sko-plock.pl,  wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku a także zobowiązanie organu I instancji do podania do publicznej wiadomości informacji o wydanej decyzji.

Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia - zgodnie z art. 49 K.p.a.

Wywieszono na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku  dniu 26 lutego 2024r. 

Zamieszczono obwieszczenie na biuletynie informacji publicznej SKO w Płocku.

W dniu 26 lutego 2024 r.  zobowiązano  Wójta Gminy Szczutowo  do podania  do publicznej informacji o wydanej decyzji.

drukuj (Obwieszczenie o wydaniu decyzji SKO.4105.7.2024)

Obwieszczenie o wydaniu decyzji SKO.4105.3.2024

 Płock, dnia 26 lutego 2024r.

 SKO  4105. 3. 2024

O B W I E S Z C Z E N I E

Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tj. Dz. U. 2023, poz.  775 ze zm. ), art. 3 ust. 1 pkt 11 w zw. z art. 85 ust. 3 zdanie trzecie ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko ( tj. Dz. U. 2023, poz. 1094 ze zm. ), Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku  zawiadamia, że w związku z rozpatrzeniem  odwołania od  decyzji  znak: GK. 6220.18.2022  z dnia 21 grudnia 2023r.  wydanej przez Burmistrza Miasta i Gminy Drobin  w przedmiocie odmowy ustalenia  środowiskowych  uwarunkowań zgody na  realizację przedsięwzięcia pn. „ Przebudowa istniejącej linii technologicznej do termicznego przetwarzania odpadów poprzez jej przystosowanie do zasilania gazem LPG ( budowa instalacji do zasilania instalacji głównej w ekologiczne paliwo – gaz LPG ) na terenie zakładu zlokalizowanego na nieruchomości o nr ew. 43/2 w miejscowości Łęg Kościelny 19a, gmina Drobin”, została w dniu 26 lutego 2024 r. wydana przez tutejsze Kolegium decyzja znak:  SKO  4105. 3. 2024  uchylająca w całości zaskarżoną decyzję i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Jednocześnie zawiadamia się wszystkich zainteresowanych o możliwości zapoznania się z jej treścią oraz dokumentacją sprawy w siedzibie SKO w Płocku przy ul. Kolegialnej 20b, w Płocku godzinach od 8 do 14 w terminie 14 dni od daty ostatniego dnia publicznego ogłoszenia.

Obwieszczenie zostaje podane do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie w Biuletynie Informacji  Publicznej Samorządowego Kolegium Odwoławczego www. bip.sko-plock.pl,  wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku, a także zobowiązanie organu I instancji do podania do publicznej wiadomości informacji o wydanej decyzji.

Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia - zgodnie z art. 49 K.p.a.

Wywieszono na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku  dniu 26 lutego 2024r. 

Zamieszczono obwieszczenie na biuletynie informacji publicznej SKO w Płocku.

W dniu 26 lutego 2024 r.  zobowiązano Burmistrza Miasta i Gminy Drobin do podania  do publicznej informacji o wydanej decyzji.

drukuj (Obwieszczenie o wydaniu decyzji SKO.4105.3.2024)

Obwieszczenie o wydaniu decyzji KO-1358/4105/89/23

Płock, dnia 11 stycznia 2024r.   

KO   1358 / 4105 / 89 /23

O B W I E S Z C Z E N I E

 Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tj. Dz. U. 2023, poz.  775  ze zm. ), art. 3 ust. 1 pkt 11 w zw. z art. 85 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko ( tj. Dz. U.  2023, poz. 1049  ze zm. ), Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku  zawiadamia, że w związku z rozpatrzeniem odwołań  od  decyzji znak: GK. 6220.21.2022  z dnia  17 listopada 2023r.  wydanej przez Burmistrza Miasta i Gminy Drobin  w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia  środowiskowych  uwarunkowań zgody na  realizację przedsięwzięcia pn. budowa biogazowi rolniczej o mocy do 499 kW wraz z wyposażeniem technologicznym oraz infrastrukturą towarzyszącą na działkach nr ew. 76/10, 76/11, 76/12, 100 w m. Mokrzk, obręb 0029 Mokrzk, gmina Drobin, powiat płocki, województwo mazowieckie, została w dniu 29 grudnia  2023 r. wydana przez tutejsze Kolegium decyzja znak:  KO  1358 / 4105 / 89 /23  uchylająca w całości  zaskarżoną decyzję i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

 Jednocześnie zawiadamia się wszystkich zainteresowanych o możliwości zapoznania się

z jej treścią oraz dokumentacją sprawy w siedzibie SKO w Płocku przy ul. Kolegialnej 20b,

w Płocku godzinach od 8 do 14 w terminie 14 dni od daty ostatniego dnia publicznego ogłoszenia.

  Obwieszczenie zostaje podane do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie

w Biuletynie Informacji  Publicznej Samorządowego Kolegium Odwoławczego

www. bip.sko-plock.pl,  wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku

a także zobowiązanie organu I instancji do podania do publicznej wiadomości informacji

o wydanej decyzji.

Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia - zgodnie z art. 49 K.p.a.

Wywieszono na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku  dniu 11 stycznia 2024r.   

Zamieszczono obwieszczenie na biuletynie informacji publicznej SKO w Płocku.

W dniu 11 stycznia 2024r. zobowiązano  Burmistrza Miasta i Gminy Drobin  do podania 

do publicznej informacji o wydanej decyzji.

drukuj (Obwieszczenie o wydaniu decyzji KO-1358/4105/89/23)

Obwieszczenie o wydaniu decyzji KO-1347/4102/62/23

Płock, dnia 11 stycznia 2024r.   

 KO-1347/4102/62/23

 O B W I E S Z C Z E N I E

 Działają na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tj. Dz. U. 2023,  poz. 775  ze zm. ) i art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( tj. Dz. U. 2023, poz. 977 ze zm. ), Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku  zawiadamia, że po rozpoznaniu odwołania  od decyzji  Nr 5.2023  znak: RGK 6733.5.2023  z dnia  20 listopada 2023r. wydanej przez Wójta Gminy Zawidz w przedmiocie  odmowy ustalenia  lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej  sieci Play nr SRP441B wraz z niezbędną infrastrukturą na działce nr ew. 378 położonej w miejscowości Żabowo w gminie Zawidz, została w dniu 29 grudnia 2023 r. wydana przez tutejsze Kolegium decyzja znak: KO-1347/4102/62/23 uchylająca w całości zaskarżoną decyzję i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi  I instancji.

 Jednocześnie zawiadamia się wszystkich zainteresowanych o możliwości zapoznania się

z jej treścią oraz dokumentacją sprawy w siedzibie SKO w Płocku przy ul. Kolegialnej 20b, 09 - 402 Płock, w godzinach od 9 do 14 w terminie 14 dni od daty ostatniego dnia publicznego ogłoszenia.

 Obwieszczenie zostaje podane do publicznej wiadomości poprzez:

-   zamieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Płocku www.sko-plock.pl ,

-   wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku,

-   zobowiązanie organu I instancji do podania do publicznej wiadomości informacji

o wydanej przez Kolegium decyzji.

 Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia.

Wywieszono na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku w dniu 11 stycznia 2024r.   

Zamieszczono obwieszczenie na biuletynie informacji publicznej SKO w Płocku.

Zobowiązano Wójta Gminy Zawidz  do podania do publicznej wiadomości informacji

o wydanej przez Kolegium decyzji w dniu 29 grudnia  2023 r. 

drukuj (Obwieszczenie o wydaniu decyzji KO-1347/4102/62/23)

Obwieszczenie o wydaniu decyzji KO-1284/4102/60/23

Płock, dnia 11 stycznia 2024r.

KO -1284 / 4102 / 60 / 23

O B W I E S Z C Z E N I E

  Działając na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tj. Dz. U. 2023, poz. 775  ze zm. ) w zw. z  art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( tj. Dz. U. 2023, poz.  977 ), Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku  zawiadamia, że po rozpoznaniu odwołania od decyzji Nr 16 /2023  znak:  IGP.6733.19.2022  z dnia  31 października  2023r.  wydanej przez Burmistrza Miasta Gostynina w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia  lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej  PLAY nr GST3307A wraz z wewnętrzną linią zasilającą i niezbędną infrastrukturą techniczną zlokalizowanej na części działki nr ew. 1003 przy ul. Zazamcze w Gostyninie, została w dniu 29 grudnia 2023 r. wydana przez tutejsze Kolegium decyzja znak: KO-1284/4102/60/23  uchylająca w całości zaskarżoną decyzję i przekazująca sprawę do rozpatrzenia organowi  I instancji.

Jednocześnie zawiadamia się wszystkich zainteresowanych o możliwości zapoznania sięz jej treścią oraz dokumentacją sprawy w siedzibie SKO w Płocku przy ul. Kolegialnej 20b, 09 - 402 Płock, w godzinach od 9 do 14 w terminie 14 dni od daty ostatniego dnia publicznego ogłoszenia.

Obwieszczenie zostaje podane do publicznej wiadomości poprzez:

-  zamieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Płocku www.sko-plock.pl ,

-   wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku,

-   zobowiązanie organu I instancji do podania do publicznej wiadomości informacji

o wydanej przez Kolegium decyzji.

 Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia.

Wywieszono na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku w dniu 11 stycznia 2024r.

Zamieszczono obwieszczenie na biuletynie informacji publicznej SKO w Płocku.

Zobowiązano Burmistrza Miasta Gostynina do podania do publicznej wiadomości informacji

o wydanej przez Kolegium decyzji w dniu 29 grudnia 2023 r. 

drukuj (Obwieszczenie o wydaniu decyzji KO-1284/4102/60/23)

Obwieszczenie o wydaniu decyzji KO-1380/4105/91/23

Płock dnia 10 stycznia 2024 roku

KO – 1380/4105/91/23

OBWIESZCZENIE

Działając na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2023r. poz. 775 ze zm.), Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku zawiadamia, że po rozpatrzeniu odwołania z dnia 4 września 2023 roku (data wpływu 6 września 2023 roku) Państwa Rafała i Urszuli Żurańskich oraz odwołania z dnia 5 września 2023 roku (data wpływu 6 września 2023 roku) Pani Janiny Wardy od decyzji Wójta Gminy Bulkowo, znak: RRA.RP.6220.1.2023.MG, z dnia 23 sierpnia 2023 roku w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia p.n.: „Uruchomienie zakładu zbierania i przetwarzania odpadów złomu i kabli na działce ew. nr 312/5, Nowe Łubki 9A, gm. Bulkowo, powiat płocki”

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku

w dniu 19 grudnia 2023 roku wydało decyzję w której

umorzyło postępowanie odwoławcze.

Obwieszczenie zostaje podane do publicznej wiadomości poprzez:

-    zamieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Płocku na stronie www.sko-plock.pl ,

-    wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku,

-    zobowiązanie organu I instancji (i Sołtysa sołectwa Nowe Łubki) do podania do publicznej wiadomości informacji o wydanym przez Kolegium postanowieniu.

Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia.

Wywieszono na tablicy ogłoszeń w siedzibie SKO w Płocku w dniu 10 stycznia 2024 roku.

Zamieszczono obwieszczenie na biuletynie informacji publicznej SKO w Płocku.

Zobowiązano Wójta Gminy Bulkowo (i Sołtysa sołectwa Nowe Łubki) do podania do publicznej wiadomości informacji o wydanej przez Kolegium decyzji z dnia 19 grudnia 2023 roku.

drukuj (Obwieszczenie o wydaniu decyzji KO-1380/4105/91/23)

Obwieszczenie o wydaniu decyzji KO-1051/4105/58/23

Płock, dnia 10 stycznia 2024 roku

KO – 1051/4105/58/23

Wójt Gminy Bulkowo

Urząd Gminy Bulkowo

ul. Szkolna 10

9-454 Bulkowo

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku zawiadamia, że w związku z rozpatrzeniem odwołania z dnia 1 września 2023 roku (data wpływu 4 września 2023 roku) Pana Krzysztofa Jakubiaka od decyzji Wójta Gminy Bulkowo, znak: RRA.RP.6220.1.2023.MG, z dnia 23 sierpnia 2023 roku w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia p.n.: „Uruchomienie zakładu zbierania i przetwarzania odpadów złomu i kabli na działce ew. nr 312/5, Nowe Łubki 9A, gm. Bulkowo, powiat płocki”, została w dniu 19 grudnia 2023 roku wydana przez tutejsze Kolegium decyzja, znak: KO-1051/4105/58/23, w której utrzymano w mocy zaskarżoną decyzję.

W związku z powyższym, działając na podstawie art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2023r. poz. 775 ze zm.), tutejsze Kolegium wnosi o:

1)  ogłoszenie informacji o wydanym przez Kolegium postanowieniu przez obwieszczenie w siedzibie organu I instancji i w sposób zwyczajowo przyjęty w miejscu planowanego przedsięwzięcia (Sołtys sołectwa Nowe Łubki);

2)  niezwłoczne doręczenie dowodów na dokonanie w/w wywieszenia obwieszczenia (np. fotografii, oświadczeń pisemnych o wywieszeniu w/w zawiadomienia) po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia.  

Załączniki:

1)    obwieszczenie z dnia 10 stycznia 2024 r.

 Otrzymują:

1) Adresat;

2) A/a.

drukuj (Obwieszczenie o wydaniu decyzji KO-1051/4105/58/23)